بيدارى شب‏هاى قدر

امشب را پيغمبر و ائمه ما عليهم السلام سفارش كرده اند كه تا شروع اذان صبح نخوابيد، چه بسا كه در لحظاتى بخواهند به شما نظر كنند، اما شما حاضر نباشيد.

اين كلاسى است كه رضايت ندارند امشب كسى از اين كلاس غايب باشد. آنهايى كه روى تخت بيمارستان ها، يا در زندان ها هستند، و نمى توانند در جلسات امشب شركت كنند، فقط به قلبشان بگذرد كه اى كاش امشب ما در مراسم احيا بوديم، خداوند همه چيز به آنها عنايت مى كند.

شما مهمان هايى هستيد كه امشب ملائكه مأمور پذيرايى از شما هستند.

« تَنَزَّلُ الْـمَلَئِكَة وَ الرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ »

نه براى يك امر و ده امر.

« سَلَـمٌ هِىَ حَتَّى مَطْـلَعِ الْفَجْرِ »

نخوابيد، تا با دميدن طلوع صبح، خدا از وجود شما طلوع كند، نور معنويت و آخرت از وجود شما سر بزند. قيافه ما بعد از اذان صبح بايد عوض بشود، كه هر كسى ما را ببيند، بگويد: فرق كرده اى.

ما خيال نكنيم كه مطلع الفجر در تمام شهرها و بيابان ها همان جايى است كه آفتاب طلوع مى كند. اين مطلع الفجر مادى است، و خيلى پيش خدا نمى ارزد.

مطلعُ الفجر واقعىِ خدا تو هستى. تو هستى كه اول اذان صبح، خورشيد وجود خدا بايد از وجود تو سر بزند.

ملائكه بيهوده به زمين نمى آيند. يك مأموريت آنها اين است كه نزديك صبح خودشان را به شما بمالند، نورانى بشوند و برگردند. امشب ما از آسمان فيض نمى گيريم، آسمانى ها از ما فيض مى گيرند. امشب واسطه فيض بين خدا و ملائكه ما زمينيان هستيم. امشب آسمان بر زمين نمى درخشد، زمين بر آسمان مى درخشد.

« سَلَـمٌ هِىَ حَتَّى مَطْـلَعِ الْفَجْرِ »

امشب بود كه زهرا عليهاالسلام بچه هاى سه ساله و چهار ساله اش، حسن و حسين را دو طرف خودش نشاند و يك ظرف آبى را كنار دستش گذاشت، بچه ها پرسيدند: مادر اين آب را براى چه آورده اى؟ فرمود: مى خواهم تا صبح اگر يك وقت چشمتان گرم خواب شد، آب به صورت شما بزنم كه خوابتان نبرد.