حضرت حق زمين را قرارگاه آدم و حوا و نسل هر دو و مايه بهره ورى براى هر كسى تا مدتى معين كه حتماً هنگام مرگ است قرار داد.
زمين منبع انواع نعمت هاى خدا، و جاى رشد و كمال، و محلى براى پرورش استعدادها، و مركزى براى به دست آوردن علم و آگاهى و بلوغ عقلى، و ظهور آثار انسانيت و تربيت و آدميت است.
زمين جاى مسئوليت، و انجام تكاليف، و آشنائى با حقايق و جايگاه تحصيل توحيد، و آشنايى با پيامبران و امامان، و آموختن وحى و آيات الهى است.
زمين مركزى است كه نخبگان از بنى آدم با كوشش و فعاليت ميليونها كتاب علمى و كتابخانه و مدرسه و دانشگاه و نهايتاً تمدنى عظيم را به وجود آوردند، و مقام خلافت الهى را عينيت دادند.
زمين مهبط وحى، مركز نماز فرشتگان، تجارت خانه اولياء، مسجد عاشقان، بهار مغزها و قلب ها، و سفره گسترده الهى است كه نعمت هاى مادى و معنوى حق در آن به طور كامل و جامع بچشم ميخورد.
زمين داراى عناصرى پاك، معادنى عظيم، حيواناتى مفيد، گياهانى قابل استفاده، رودها و چشمه سارها و رودخانه و درياچه و درياها و اقيانوسهائى است كه بنى آدم از آنها انرژى گرفته سپس خود را در عبادت رب و خدمت به خلق هزينه كنند.
زمين جاى پر بركت و با معنويت و نورانى و مفيدى است كه از خرابهاش گنجى چون آدم، و از ميان گليم چوپانياش كليمى چون موسى، و از مغازه آهنگرياش سردار پيروز و خردمندى بهروز چون داود، و از كلبه حصيربافياش سلطان عادل و عالمى چون سليمان، و از مغازه نجارياش قهرمان توحيدى چون ابراهيم، و از بيابان بى آب و گياهش چون اسماعيل، و از معبدش چون زكريا و يحيى، و از عمق چاهش عزيزى چون يوسف، و از كنار غار كوه حراءش بى نظيرى چون محمد، و از دامن سنگلاخ و خانه سنگياش چون يعسوب دين، قائد غرمحجلين، عالم علوم اولين و آخرين اميرالمؤمنين على بن ابى طالب، و از خانه خشت و گلش سيده زنان عالم چون فاطمه زهرا عليها سلام و از كلبه محقر مدينهاش دو سرور جوانان اهل بهشت، و از ميان كوچه هاى بى نام و نشانش هزاران فقيه و فيلسوف و عارف و اديب و هنرور و شاعر شيرين سخن و مخترعانى كه آثارشان در پيشبرد اهداف مثبت به كار گرفته شد بيرون آمد.
سرگذشت زمين و دارائى هاى معنوى و مادى آن و تحولاتى كه در ظاهر و باطن براى آن پيش آمد، و پندها و عبرتهائى كه براساس حركات اقوام بر پيشانياش ثبت شد، و نهايتاً داستان حيرت انگيز آيندهاش كه ميتوان از آيات و روايات به دست آورد كه يكى از نمونه پيش گوئى هاى قرآن درباره او آيه شريفه أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ «1» است كتابى مفصل ميطلبد.
آدم و حوا را در چنين قرارگاهى قرار داد كه از اعظم نعمت هاى حضرت او بر آن مرد و زن و نسل آنان است، تا با قدرشناسى از لطف او، و شناخت مسئوليتشان نسبت به زمين چنان كه على (ع) ميفرمايد:
«وانتم مسئولون حتى عن البقاع والبهائم»
و استفاده كردن از اين خوان گسترده جهت برپاكردن خيمه زندگى، و هزينه كردن نعمتها از راه حلال و مشروع براى قوام و استقامت وجود و نهايتاً تبديل آنها به عبادت و خدمت در تحصيل و رضا و خوشنودى خالق زمين و به وجود آورنده نعمت برخيزند و از اين راه به عمارت و آبادى خانه ابدى و قرارگاه سرمدى خود كه پس از اين قرارگاه موقت است دست يازند و نهايتاً مقام خلافت الهى را با قرار گرفتن در صراط مستقيم و تحصيل معرفت دينى، و اقدام به عبادت و خدمت، و ظهور استعدادهاى انسانى و كشف حقايق و رسيدن به واقعيات، و افق طلوع معارف حقه شدن، و با جبران هبوط صعود به آسمان معنويت، و رسيدن به قرب حضرت رب عينيت بخشند.
منبع : پایگاه عرفان
