امام صادق عليه السلام مى فرمايد: به اين روحتان يك بدن مثالى مى دهند يك بدن تازه، با نشاط، لطيف، كه اين بدن از نور آفتاب لطيف تر است، مى تواند از ديوار رد بشود، با اين بدن شما شب هاى جمعه، به كنار اميرالمؤمنين و ائمه طاهرين عليهم السلام مى رويد، با اين بدن هر وقت دلتان خواست مى آييد و زن و بچه خودتان را مى بينيد و برمى گرديد.(1)
در برزخ خسته نمى شويم؟ چرا كه براى شما مردم مؤمن، قرآن مجيد مى گويد: زمان برزخ تا برپا شدن قيامت اين مقدار است، كه وقتى قيامت برپا شد، شما مردم مؤمن وارد محشر شديد، از هم مى پرسيد، شما چه وقت مرديد؟ جواب مى دهد و مى گويد: من، الان مردم. مثلاً روزى كه مرده تا قيامت صد هزار سال طول كشيده است.
اما همه اين ها زلفش گره خورده به اين است كه اين حرفها را باور كنيد. اگر باور يونس بن ظبيان نقل كرده است كه او مى گويد من در حضور حضرت صادق عليه السلام نشسته بودم آن حضرت رو به من كرد و فرمود: مردم درباره ارواح موءمنين چه مى گويند؟ عرض كردم مى گويند خداوند آنها را در پيكر پرندگان سبز رنگ در قنديلهايى در زير عرش قرار مى دهد، حضرتش فرمود: سبحان اللَّه!!! اين چه قولى است. موءمن در نزد خدا عزيزتر از آن است كه او را در پيكر پرنده اى قرار بدهد! اى يونس ! هنگامى كه خداوند موءمن را قبض روح مى كند روح او را در قالبى مانند همان قالب كه در دنيا داشت جا مى دهد ارواح موءمنين در قالب هاى برزخى خود متنعّم هستند مى خورند و مى آشامند و موقعى كه يكى از موءمنين از دنيا رفت و به جمع آنها ملحق گرديد آنها او را با همان قيافه كه در دنيا داشت مى شناسند و نيز على بن مهزيار از ابن ابى عمير از حماد از ابو بصير نقل مى كند كه از حضرت صادق عليه السلام درباره ارواح موءمنين، پس از مرگ سوءال نمودم حضرتش فرمود: با همان قيافه ها كه در دنيا داشتند در بهشت به سر مى برند به طورى كه اگر او را به بينيد مى گوييد اين همان شخص است.
كنيم، تقوا به خرج مى دهيم، ولى اگر باور نكنيم، بعد از ماه رمضان دوباره در چاله گناه مى افتيم.
منبع : پایگاه عرفان
