امام صادق عليه السلام مى فرمايد: عده اى وارد مى شوند كه سرهايشان پايين است، خطاب مى رسد: بنده من! چرا سرت را در پيشگاه من پايين انداختى؟ من كه تو را بخشيده و قبول كردم. من به خاطر آن چند گناهى كه در دنيا كردى، آن وقت هم كه گناه مى كردى و مى خنديدى، آبرويت را نبردم، اما حالا كه اينجا وارد شدى، هيچ كس را ندارى، نه خانه اى، نه زنى، نه بچه اى، نه زندگى اى، خيال مى كنى اينجا آبرويت را مى برم؟ من به خاطر تقواى تو مى خواهم سه تا منفعت ابدى الان به تو بدهم:
« جَنَّـتٌ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الاْءَنْهَـرُ خَــلِدِينَ فِيهَا وَأَزْوَ جٌ مُّطَهَّرَةٌ وَرِضْوَ نٌ مِّنَ اللَّهِ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ »
منبع : پایگاه عرفان
