مريم عليهاالسلام ، حجت خدا بر زنان

دخترانى كه گرفتار شهوات حرام شده‏اند را مى‏آورند، به خدا مى‏گويند: خدايا! شهوت غلبه كرد، شديد بود، نشد.

خدا مى‏فرمايد: مريم مادر عيسى عليهماالسلام را بياوريد، شكلتان كه بهتر از شكل او نيست، چطور من در قرآنم بارها پاكدامنى مريم را اعلام كرده بودم، مال او شد و آن هم در سرزمين فلسطين، در بين پولدارها و در مردمى كه غرق در انواع گناهان بودند.

مريم كه در بيابان‏هاى مكه خودش را نگه نداشت، مريم در يك مملكت آبادِ سرسبزِ خرم بود، در حالى كه آن مملكت پر از آدم پولدارِ ثروتمند بود، چطور او شد، تو دختر خانم نشد؟

در پيشگاه حق ادب كنيم. اين ادب را تقويت كنيم كه حتى در قيامت هم اين ادب از ما ظهور كند، و با پاكدامنى وارد شويم، و به پروردگار بگوييم: الهى! ما دستور تو را در همه امور اجرا كرديم، ولى از اجراى كل دستورهايت هم شرمنده هستيم، كارى نكرديم.

مگر ندارد كه عزيزترين انسان تاريخ ـ رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ـ وقتى در محراب عبادت مى‏ايستاد، اشك مى‏ريخت و مى‏فرمود:

« ما عبدناك حق عبادتك »

خدايا! من كارى نكردم.

مگر وجود مبارك فيض كاشانى نقل نمى‏كند كه پيغمبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله روى منبر نشستند، به مردم رو كردند، اشك مباركشان پهناى صورتشان را گرفت، فرمودند: مردم! اگر در قيامت خدا دست من را گرفت و وارد بهشت كرد، بدانيد كه از باب فضلش من را نجات داده است، نه به خاطر نماز و روزه و عبادتم.⁽²⁾

اينجا كمال ادب را نسبت به حضرت حق رعايت كنم، و دستورهاى اين عاشق را عمل كنم. بعد هم سرم را از شرمندگى پايين بياندازم و هميشه خودم را در عبادت مقصر بدانم، و روز قيامت هم اصلاً سرم را بلند نكنم، تا خودش بگويد.