براى چه خداوند قرآن را براى ما فرستاد؟ در سوره مباركه يونس بيان مى كند و چقدر اين بيان زيبا است.
«قَدْ جاءَتْكُمْ»
اى مردم! به سوى همه شما كتابى آمده كه چهار برنامه را در زندگى شما پياده مى كند،
«مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ»
برنامه اول قرآن اين است كه از جانب پروردگار، شما را موعظه مى كند. موعظه ممكن است به صورت عبرت، داستان و مطالب حكيمانه بيان شود كه با گفتار نيك و همراه با رقّت قلب و دلسوزى انجام مى پذيرد. كسى كه بر سر مردم فرياد مى زند، كسى كه در گفتار خود با عصبانيت به مردم نگاه مى كند و حالت خشم، غضب و درندگى دارد و مى خواهد مردم را تربيت كند، قرآن عمل او را موعظه نمى داند، موعظه؛ يعنى بيان يك سلسله واقعيت ها همراه با صداى نرم، ليّن و آميخته با دلسوزى و مهر و محبّت مى باشد، و قرآن از اين گونه موعظه ها به شكل هاى گوناگون زياد دارد كه لحن نصيحت و وعظ پروردگار، لحن رحمت، لطف و عنايت است، نرم و مورد قبول گوشها مى باشد و موعظه، كدورت ها، تاريكى ها و خاكسترهاى معنوى روى قلب را شستشو مى دهد.
منبع : پایگاه عرفان
