البته ما نمى دانيم نزول كل قرآن در چه زمانى بوده است. چون قبل از اينكه انسان آفريده شود، نظام خلقت، با محاسبه دقيق برپا شد و از همان زمان برپا شدن اين نظام، پروردگار عالم دوازده ماه قمرى را تقسيم در زمان كرده و نظم داده است،
«إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ»
يعنى زمانى كه انسان خلق نشده بود، ماه رمضان وجود داشته است، و قرآن كريم از آسمان علم پروردگار، در كدام رمضان بر لوح محفوظ طلوع كرد؛ يعنى از حالت سرّ و پنهان به حالت آشكار در آمده است، براى كسى معلوم نيست. اما خداوند در قرآن مجيد مى فرمايد:
«شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ»
يا در سوره قدر مى فرمايد:
«أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ» «خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ»
شب قدر از هزار ماه بالاتر و بهتر است.
رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمايد: روز و شب آن از روز و شب هاى ديگر بهتر است، هر ساعت آن از ساعات ديگر بهتر مى باشد و اين بخش از روزگار را خداوند مهربان براى نزول قرآن انتخاب كرده است.
منبع : پایگاه عرفان
