اهميت اسلام به بهداشت‏

بهداشت مردم بايد حفظ شود، حالا كسى بخواهد اين پنج هزار روايت بهداشتى را بيان كند، شبى ده روايت هم بگويد خيلى طول مى كشد، پانصد شب طول مى كشد، در اين زمينه روايات عجيبى داريم؛ يعنى من فكر مى كنم بهداشت جهانى كه وابسته به سازمان ملل است، به اندازه يك درصد اسلام قوانين بهداشتى ندارد، به قدرى اسلام روى بهداشت همه جانبه اهميت مى دهد كه هنوز بهداشت جهانى به آن اهميت نداده است و در اين زمينه اسلام معجزه كرده است.

پس حفظ سلامت واجب است اما رفتن دنبال اين معنا كه مرگ را علاج كنم بى فايده است. چون من اگر دويست سال هم سلامت كامل را حفظ كنم، بالاخره قلب با اين ضربانى كه دارد، يك روزى به نهايت خستگى مى رسد و نمى تواند باز و بسته شود، ممكن است قلب در كمال سلامت از حركت بايستد؛ يعنى عمر تمام مى شود، ضربان قلب سالم سه ميليارد مرتبه مى باشد، خون را پمپاژ مى كند و به همه بدن مى رساند و اين سه ميليارد هم هفتاد سال طول مى كشد، اگر بعد از هفتاد سال، انسان بيشتر عمر كند، از روى حساب لطف خدا زنده مانده است، دانشمندان مى گويند هر بيست و چهار ساعت كاركرد قلب با يك موتور آسانسور مساوى است، كه سه نفر را هر بيست و چهار ساعت صد متر بالا و پايين مى برد.

قلب يك تكه گوشت است. اگر خدا پشت اين گوشت نباشد، قلب نمى تواند در هفتاد سال سه ميليارد مرتبه باز و بسته شود. هر بيست و چهار ساعت معادل فشار موتور آسانسورى كه سه نفر را در طول روز صد متر بالا و پايين بياورد مى باشد.

اين هم قدرت پروردگار است كه يك تكه گوشت را اين قدر قوى قرار داده است، والا شما قلب گوسفند را ديديد، با يك چاقوى ميوه خورى مى شود آن را تكه تكه كرد، ناسپاس هستند كسانى كه اين قلب را خرج غير از خدا مى كنند و در اختيار دشمنان خدا قرار مى دهند و دشمن را به حريم خود راه مى دهند و جاى آن را گرم نگه مى دارند، مانند عشق ورزى هايى كه به نامحرمان زياد است و خرج كردن محبت براى نامحرمان و در راه هواى نفس مى باشد.

يك نفر به اميرالمؤمنين عليه السلام عرض كرد: چه شد كه على شدى؟ فرمود:

«بِالقُعُود على قلبى» غير از صاحب دل كه خدا است، كسى را راه ندادم. با اين كار على شدم.