اما بخش چهارم، عملى است كه ظاهرش مادى است ولى باطنش الهى است، چگونه ظاهرش مادى است؟ ما هزار رشته مادى براى پول درآوردن داريم، ممكن است هزاران مؤمن به اين هزاران رشته وصل شوند، وقتى به مؤمن مى گويند: شش صبح به بيابان مى آيى، بيل و كلنگ مى زنى، زمين را زير و رو مى كنى، هدف تو چيست؟ جواب مى دهد، زمين را شخم مى زنم، تميز مى كنم، از حالت سنگلاخ بودن در مى آورم، چاه مى زنم، درخت كارى مى كنم، يك باغ ده هكتارى را تا پنج سال ديگر به وجود مى آورم، مى خواهم ميوه هاى آن را بفروشم با پولش غذا بخورم، تا نيرو بگيرم و زنده بمانم و براى خدا عبادت كنم، من مى خواهم از ثمره اين باغ، براى عبادت قوت بگيرم. اگر اضافه از مخارج سال داشتم، مى خواهم با فروش آن، خمس و زكات مال خود را بدهم، مى خواهم به قوم و خويش هاى فقيرم كمك كنم، مى خواهم ده جهيزيه كامل به ده خانواده آبرودار بدهم، مى خواهم سالى دو بار مشهد بروم، مى خواهم با پول اين باغ به زيارت أبى عبدالله عليه السلام بروم، مى خواهم براى پسر و دخترم زندگى آماده كنم، مى خواهم خرج دانشگاه چهار بچه متدين را بدهم. ظاهر عمل مادى است اما باطن عمل الهى است. آيا ظاهر اين عمل ثواب دارد يا فقط آن نيت باطن را در قيامت حساب مى كنند؟
پيغمبر صلى الله عليه و آله مى فرمايد: كسى كه به اين نيت به سراغ پول برود، هر قطره عرقى كه از بدنش به خاطر اين فعاليت مادى از بدنش مى ريزد، ثواب قطره خون شهيد در جبهه را دارد، كسى كه به اين نيت سراغ امور مادى مى رود مانند مجاهد فى سبيل الله است كه در گرماى تابستان در راه خدا با دشمن مبارزه مى كند.
پس از اين چهار بخش، دو بخش آن به زلف بقا و بهشت رضوان الله گره مى خورد، دو بخش ديگر هم نابود مى شود و از بين مى رود.
«هَباءً مَنْثُوراً»
مى شود. وصل به الله، بخشش خدا را در دنيا و عنايت خدا را در آخرت به دنبال دارد. اين معناى اتّصال عمل به:
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»
است؛ يعنى وقتى مى خواهى كارى شروع كنى، به اين آيه توجه كن، «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» حالا بايد ببينى كارى كه انجام مى دهى قابل گره زدن به الله هست يا نه؟ ممكن است كار گره نخورد.
منبع : پایگاه عرفان
