با پديد آمدن دو بيمارى سخت و يك فرهنگ پست منحطِ غلط، كه بيمارى اول، حرص است؛ يعنى زياده خواهى در زندگى، كسى كه چنين ديدى نسبت به دنيا دارد، قانع نمى باشد، يك نفر حرص مى زند كه هر چه وجود دارد، آن را ملك و متعلق به خودش كند، تعبير قرآن است؛ يعنى يك عشق صد در صد به مال، با اين حرصى كه براى او پديد مى آيد، درِ تمام عبادات و خيرات بسته مى شود و اين زياده خواهى تمام اوقات او را مشغول مى كند.
و براى خدا و قيامت و تربيت خانواده خود وقت نمى گذارد، گاهى فرزندان، پدر خانواده را ماه به ماه نمى بينند، از اين كشور به آن كشور و از اين شركت به آن شركت مى رود، گاهى خانواده قيافه شوهر و پدر را فراموش مى كنند. فتنه حرص، حضرت آدم را نيز مبتلا كرد و باعث شد خداوند حضرت آدم عليه السلام را از بهشت بيرون كند.
حضرت آدم به ميوه حرص پيدا كرد؛ يعنى فكر او به آن درخت تعلق گرفت و بى قرار شد. وضع فرزند آدم رانده شده، در قيامت چگونه خواهد بود؟ حضرت آدم عليه السلام با اندكى حرص به يك ميوه، باعث شد او را از بهشت بيرون بيندازند.
انسان حريص را در قيامت از بهشت، براى ابد محروم مى كنند.
«إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ»
از نظر روانشناسى، حريص بخيل هم مى شود، صدها ميليارد تومان مال دارد، يك ريال آن را براى كار خير خرج نمى كند، پروردگار در قرآن مى فرمايد: كافى است يكى از اين دو بيمارى در دل انسان باقى بماند، همين سبب جهنمى شدن او براى ابد مى شود.
«الَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا يُنْفِقُونَها فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ» «مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيا نُؤْتِهِ مِنْها»
كسى كه فكرش به دنيا گره بخورد، درون او دچار بيقرارى مى شود، وقتى حالت طلب براى او پيش آمد، اين حالت طلب او را تحريك كرده و دنبال دنيا مى دود، پروردگار مى فرمايد: من جلوى او را نمى گيرم، ولى از مجموع دنيا اندكى در اختيار او مى گذارم، كه همان اندك باعث حرص و بخل مى شود:
«وَ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ»
انسانى كه صد در صد دنبال پول بوده، در آخرت بهره اى ندارد، سومين مسأله اى كه براى انسان به وجود مى آيد، اين است كه معبود و خداى او پول مى شود، چون تمام برنامه هاى خود را براساس پول تنظيم مى كند؛ يعنى آن حالت باطنى، كه حرص و بخل به پول مى باشد، به معبود شكل مى دهد و به پرستش دنيا وادار مى شود.
امام حسين عليه السلام در اين باره مى فرمايد:
«الناس عبيد الدنيا و الدين لعق على ألسنتهم» گول دشمنان را نخوريد، اگر لا اله الا الله و الله اكبر مى گويند: در زبان با دين، بازى مى كنند؛ يعنى مشرك هم مى شوند. حريص، بخيل و مشرك.
پيغمبر صلى الله عليه و آله مى فرمايد:
«من أحبّ الدنيا ذهب خوف الآخرة» اين گونه دنيا پرستان، با دست خود آخرت خود را نابود مى كنند.
منبع : پایگاه عرفان
