در پانزدهم ماه مبارك رمضان، خداوند مهربان به خاندان رسالت و نبوت، فرزندى عنايت فرمود. اين فرزند از نظر جدّ، مادربرزگ، پدر، مادر، برادر و خواهر نعمت خدا بر او كامل بود. زيرا از زمان پديد آمدن انسان، هيچ فرزندى داراى چنين خانواده و ريشه اى در عالم معنويت نبوده است.
وقتى رسول خدا صلى الله عليه و آله بعد از ولادت اين فرزند، از خانواده خود سؤال كردند كه چه نامى براى او انتخاب كرده ايد، عرضه داشتند ما در نام گذارى اين فرزند، بر شما سبقت نمى گيريم؛ رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: من در نامگذارى او از پروردگار سبقت نمى گيرم؛ يعنى حتى نام فرزندان خود را آسمانى، ملكوتى و معنوى انتخاب كنيد.
سابقه داشته كه پروردگار عالم كسانى را نام گذارى كرده است. در قرآن خداوند به حضرت زكريا عليه السلام مى فرمايد: فرزندى به تو عنايت مى كنم كه نام او را يحيى انتخاب كردم و اين نام در گذشته سابقه نداشته است. يا فرشتگان وقتى به حضرت مريم عليها السلام بشارت تولد فرزندى را دادند، به مريم كبرى عليها السلام عرضه داشتند:
اين نام گذارى خدا است، همان وقت امين وحى نازل شد و كلمه پاك و پاكيزه معنا دار حسن را از جانب خداوند به پيغمبر صلى الله عليه و آله اعلان كرد كه خدا مى فرمايد: نام اين مولود رمضان را حسن بگذاريد.
اين مختصرى از مسأله ولادت و نام گذارى و ريشه خانوادگى اهل بيت عليه السلام مى باشد. پس امام حسن عليه السلام اولين انسانى است كه در عالم، با دارا بودن چنين خانواده با عظمتِ بى نظيرى به دنيا آمد. اما نگاهى به فرهنگ حضرت حسن بيندازيم.
منبع : پایگاه عرفان
