تقوا در سايه اتصال معنوى به ماه رمضان‏

وقتى همه وجود انسان وصل به ماه رمضان باشد، معنى آن اين است كه وقتى كسى غيبتى را شروع مى كند، به او مى گويند: من روزه هستم، يعنى شما سخن خود را قطع كنيد. يا وقتى چشمش به نامحرم مى افتد، ميل به نگاه كردن هست، كه اين ميل، ميل طبيعى است، نه ميل شيطانى، چون ميل به زيبايى ها، ميل طبيعى است، اما اجازه نداده اند كه اين ميل به همه جا برود و آن را محدود به حدود صحيحى كرده اند.

وقتى آدم بيرون مى رود، اين همه چهره هاى زيبا را مى بيند، اما به چشمش مى گويد: ماه رمضان است، من در ماه رمضان روزه هستم، پس نبايد حرمت اين ماه را بشكنم. به گوش، و شكمش هم همين را مى گويد، كه اتصال واقعى به ماه رمضان چنين است.