پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله كلمه «شهر» را كه به معناى ماه است، به «الله» اضافه كرده و فرموده است: شهر رمضان
«شهر اللّه عزّ و جلّ»
و نفرمودند «شهر الرحمن، يا شهر الرحيم»، بلكه فرمودند: «شهر اللّه». علت آن اين است كه كلمه مباركه اللّه، يعنى وجود مقدّسى كه جامع همه صفات كمال است. پس ماه مبارك رمضان، با اتصال به خدا، همه كمالات لازم را براى انسان، از طريق اين ارتباط به روزه دار منتقل مى كند. چون ماه رمضان ماه وصل به خدا است. كسى كه وصل به ماه رمضان است، با روزه گرفتن، در صورتى كه اتصال او، اتصال صحيحى باشد، كمالات الهيّه را كسب مى كند، اتصال او فقط از طريق خالى نگاه داشتن شكم نباشد، بلكه وجودش بايد به ماه رمضان وصل باشد:
«بَلَى مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ»
وجه يعنى ذات:
«وَ مَن يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ و هُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى »
كسى كه با همه وجود تسليم خدا شده و محسن است، به محكم ترين دستگيره چنگ انداخته است. يعنى همرنگ خدا شده است، چون پروردگار محسن است و عاشق همرنگ خودش مى باشد.
«وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ»
يعنى اين گره را شياطين و ماهواره ها و شهوات هم نمى توانند باز كنند بلكه «فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى » عروه وثيق نمى گويد، بلكه مى فرمايد: «عُرْوَةِ الْوُثْقَى » دستگيره استوارتر و محكم تر.
منبع : پایگاه عرفان
