آن كسى كه حسد، بخل، حرص، كبر و ظلم مى كارد، اينها مقدمه ضربه زدن به ديگران است و از دانه هاى فاسد عمل مى باشد.
«مَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْأَخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِى حَرْثِهِ»
اما اگر دانه پاك بكارى، دانه مى شكافد، ريشه مى دواند، ريشه ثابت كه:
«أَصْلُهَا ثَابِتٌ و فَرْعُهَا فِى السَّمَآءِ» شاخ و برگ مى دهد و ميوه آن هم هميشگى است: «تُؤْتِى أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ» «2» ميوه اش در تمام زمان ها بدون به بن بست رسيدن، به دست مى آيد.
منبع : پایگاه عرفان
