.jpg)
.jpg)
.jpg)
عارفان مى گويند: زمان خلقت آدم عليه السلام ملائكه به پروردگار گفتند:
«أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا و يَسْفِكُ الدّمَآءَ»
بعد خدا هم آنها را آرام كرد، فرمود: اعتراضى به اين آفرينش نداشته باشيد.
«إِنّى أَعْلَمُ مَا لَاتَعْلَمُونَ» من چيزى مى دانم، كه شما نمى دانيد. بعد هم ملائكه در فكر فرو رفتند؛ خدا چه مى داند كه ما نمى دانيم؟ اين دانايى او چيست؟
امام حسين عليه السلام تا زمانى كه كنار هفتاد و يك بدن قطعه قطعه و گريه هشتاد و چهار زن و بچه، صورتش را روى خاك گذاشت و گفت:
«الهى رِضاً بِرِضاكَ»
آنگاه به ملائكه گفت: «إِنّى أَعْلَمُ مَا لَاتَعْلَمُونَ» منظورم از خلقت انسان مانند حسين عليه السلام بود.
منبع : پایگاه عرفان
