براى هر چيزى زكاتى است، زكات مال دستگيرى از فقيران است، زكات آبرو و مقام يارى دادن به ضعيفان است، زكات آواز خوش خواندن قرآن است، زكات زبان نصيحت مسلمانان است، زكات خانه پذيرائى از مهمان است، و گوهر گرانمايه و گران بهاى عمر كه نفيس ترين متاع و بهترين سرمايه است زكاتش هزينه كردن آن در طاعات و عبادات و دعا و مناجات با قاضى الحاجات است، و نماز كه اشرف مثوبات و افضل قربات است بايد به عنوان زكات عمر و بدن به حساب آيد و در اوقات معنيش پرداخته شود.
پس عبد چون عازم حرم كبريا و متوجه عالم بالا گردد بايد قلب او كه فرمان فرماى مملكت وجود وى است اول پيش به ايستد و تمام اعضا و جوارح و حواس باطنه و ظاهره با همه رگ ها و استخوان ها كه همه زير دست و رعيت اويند به قلب اقتدا كنند و او را متابعت نمايند.
چون عبد در حال نماز چنين كند و به خضوع و خشوع رو به درگاه حضرت رب العالمين نمايد گوهر گران بهاى عمر خود را زكات داده و هر حق لازمى را به مستحقش رسانيده، چه اين كه حق امام و مقام ما فوق امامت و حق رعيت پيروى و متابعت است.
منبع : پایگاه عرفان
