از شش آيه اى كه راجع به پاكان آگاه گفتم، سه آيه آن راجع به ناپاكان آگاه بود.
و اما آيات قبل، اين بود:
«فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى و اتَّقَى و صَدَّقَ بِالْحُسْنَى فَسَنُيَسّرُهُ لِلْيُسْرَى »
نتيجه اين سه مورد من بخشش، تقوا و باور اين ها را به نتيجه مى رسانم و جاده به نتيجه رسيدن را برايشان هموار مى كنم. گاهى جاده ناهموار است، يعنى مردم مى روند مى كارند، پيوند مى زنند، دانه را در زمين مى افشانند، ولى جاده را خدا ناهموار مى كند. مثلًا هوا چنان سرد مى شود كه تمام شكوفه هاو مركباتى را كه روى درخت ها هستند، مى سوزاند.
شخصى مى گفت: صد ميليون تومان درختم نابود شد. گفتم: يادت هست كه پنج صفحه نامه به تو نوشتم و گفتم: از اين چند ميليارد مالى كه دارى، براى قيامتت به اين موارد كمك كن؟ تو گفتى: حالا فكرى كنم، الآن دستم خالى است. هم فكر تو غلط بود و هم دست خالى بودن تو، دروغ بود. منتظر باش كه بقيه اش را هم خدا نابود كند.
منبع : پایگاه عرفان
