اما سندى كه خدا به او براى آمرزش گناهانش مى دهد اين است:
«إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهلَةٍ»
بنده اى از بندگان من كه در ناآگاهى دچار زشتى ها بوده، بعد كه آگاه مى شود و توبه مى كند، من توبه او را قبول مى كنم و او را مى آمرزم.
اما شخصى با آگاهى مشروب مى خورد، رابطه نامشروع دارد، حقى را پايمال مى كند، به ناحق زمينى را به نام خودش مى كند، اين شخص به خاطر آن علم به حرمت عملش، از رحمت خدا خيلى دور است، مگر اين كه تمام گذشته آلوده خود را جبران كند.
البته اگر جبران كند، كه اكثراً جبران نمى كنند، چون اكثراً وابستگى هاى شديدى به مال دنيا دارند و در عين علم و آگاهى، دل از گناه نمى كنند.
منبع : پایگاه عرفان
