عدم تنافى توحيد با استعانت از علل و اسباب‏

من ديوار خانه ام خراب مى شود، اگر به دنبال معمار و بنّا بروم، اين با توحيد منافات دارد؟ كجاى آن منافات با توحيد دارد؟ شغل بنّايى، اجاره، مضاربه، مشاركت، مزارعه، مساقات، شغل آزاد، همه را خدا قرار داده است، منافات با توحيد ندارد. من در خانه مى نشينم و به پروردگار مى گويم: الآن ماه آبان است، از وجود مقدس تو كه كم نمى آيد، قدرت هم دارى، پنجاه تن گندم كيسه كرده در خردادماه به انبار ما بفرست! خدا چنين كارى نمى كند. شما بايد متوسّل به بيل، كلنگ، تيشه، آب، زمين، كارگر، آبيارى، كود و سمّ شويد، تا گندم را به تو بدهد.

خدا هم همه اين توسل ها را قبول دارد.

اين ها چه منافاتى با توحيد دارند؟ آنهايى كه مى گويند منافات دارد، توحيد و قرآن را نفهميده اند. اين را من گفتم كه در آيه شريفه، كسى به نظرش نيايد كه به توحيد پيغمبر صلى الله عليه و آله كه داراى عظيم ترين توحيد است، كوچك ترين خدشه اى وارد مى شود.

اين امر خود پروردگار است كه مى گويد: تنها ربوبيت مرا براى ورود و خروج از دروازه صدق به كمك نگير. خودم راهنمايى ات مى كنم.

«وَ اجْعَل لّى مِن لَّدُنكَ سُلْطنًا نَّصِيرًا»  سلطان «الف و لام» ندارد، پس دلالت بر عظمت، سخاوت، شرف، كرامت و بزرگى آن سلطان مى كند، ولى اين سلطان هم «سُلْطنًا نَّصِيرًا» است. «نصير» بر وزن فعيل است، كه صفت مشبهه است، يعنى حبيب من! اين قدرت مرا براى خود تقاضا كن، كه من براى تو قرار دهم و تمام آنها برگشت به من دارد.

شروع «إِنَّا لِلَّهِ» و رجوع «إِنَّآ إِلَيْهِ رَ جِعُونَ» است. «وَ اجْعَل لّى مِن لَّدُنكَ» اين امر خدا به پيغمبر صلى الله عليه و آله است. اين يك قطعه از بحث است.