اين عالم الهى، به شيخ خطاب كرد: من تو را لعنت نمى كنم، فقط از تو مى گذرم، چون در اين چهل شبانه روز، خيلى اذيت شدم، ولى بى نتيجه بود. شب شيخ را در خواب ديد. شيخ فرمود: من كه به دقت نوشته بودم كه از چه شبى شروع كن. جناب عالى تاريخ را يك شب اشتباه كردى و بايد از فلان شب شروع مى كردى، اما يك شب زودتر شروع كردى. كوشش مثبتى را كه آدم تصميم مى گيرد، بايد ارزيابى دقيق هم بكند كه در مسير، بمباران و غارت نشود و دزد به او نزند.
برادران و خواهران! تا نمرده ايم، تمام خوبى هاى ما در معرض خطر است. بايد بيدار و حافظ آن باشيم. قرآن مجيد مى فرمايد: به مستحق و فقير آبرودار كمك كنيد، اما پشت سر آن مى گويد: «لَاتُبْطِلُوا صَدَقتِكُم بِالْمَنّ وَالْأَذَى » «1» اگر عمل را انجام بدهى و يا در حال عمل، نگاه تو فقط به گونه اى بود كه طرف حس كند كه منت بر سر او مى گذارى، عمل تو باطل مى شود. هم چنين اگر يك كلمه از دهان تو بيرون آيد كه طرف را آزرده كند، هر چند با لبخند هم بگويى، عمل تو باطل است.
«مَنْ اخْلَصَ لِلّه ارْبَعِين صَبَاحاً»
كسى كه چهل شبانه روز از همه آلودگى ها مثل حسد، كبر، غرور، ريا، بخل، حرص و كينه پاك شود و تمام عبادات ظاهر و باطن او خالص باشد، بعد از چهل شبانه روز
«فَجَرى اللهُ يَنابِيعَ الحِكْمَةَ مِنْ قَلْبِهِ عَلى لِسانِهِ»
نه يك چشمه، بلكه چشمه هاى حكمت از دل او بر زبانش جارى مى شود.
منبع : پایگاه عرفان
