قرآن مجيد و ائمه طاهرين عليهم السلام مردم را به حالات و اعمال مثبت دعوت مى كنند، نتيجه و ثمرات آن نظر دارند. اين همه سرمايه گذارى در آيات و روايات روى نماز، به خاطر اين است كه آن نتيجه و محصول عايد انسان شود:
«إِنَّ الصَّلَوةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَآءِ و الْمُنكَرِ» اين دو هدف براى پروردگار خيلى مهم است، كه مردم از طريق نماز، به برچيده شدن خيمه فحشا و منكرات برسند، يعنى با ورود به نماز، به عمر همه گناهان كبيره، فحشا و منكراتِ پيدا و پنهان خاتمه دهند. اگر خاتمه داده شود، ثمره اش اين است؛ اولًا: بار بسيار سنگين مالى از دوش دولت ها برداشته مى شود. ثانياً: بار سنگين فشار روانى و بيمارى هاى گوناگون از دوش مردم برداشته مى شود. ثالثاً:
جوّى از سلامت، اعتماد، آرامش، پاكى و وقار بر مردم حاكم خواهد شد. چهره دنيايى نماز، آباد كردن دنياى مردم است و چهره آخرتى اش، براى رهايى مردم از عذاب و ورود به بهشت است.
منبع : پایگاه عرفان
