اين نگاه على است

در نهج البلاغه مى خوانيم:

«روى انه، عليه السلام، كان جالسا فى أصحابه، فمرت بهم امرأة جميلة، فرمقها القوم بأبصارهم، فقال عليه السلام: إن أبصار هذه الفحول طوامح، و إن ذلك سبب هبابها، فإذا نظر أحدكم إلى امرأة تعجبه فليلامس [فليلمس ] أهله، فإنما هى امرأة كامرأته».

حضرت با چند نفر از اصحابشان در جايى نشسته بودند كه زن زيبايى بر آنان گذشت. شايد رويش را درست نگرفته بود، چون اين چند نفر ناگهان به اين زن خيره شدند. امير المؤمنين فرمود: همين طرز نگاه كردنتان است كه هيجان شما را براى بودن با زنان زياد مى كند. براى چه با چشمانتان اين زن نامحرم را كه ناموس ديگران است اين طور تيرباران مى كنيد؟ مگر اين زن با زن خودتان چه فرقى مى كند؟