در روزگار خودمان مرد بخيلى را مى شناسم كه بخلش به راستى شگفت آور است. او به عمرش كت وشلوارى كه سفارش آن را به خياط داده باشد نپوشيده است. اغلب يك دست كت وشلوار بازارى را هشت سال يا ده سال مى پوشد. دندان هايش ريخته ولى حاضر نيست دندان بگذارد. وقتى هم براى خريد ناهار مى رود، اگر ظهر باشد، مى رود مغازه كله پاچه فروشى نصف كاسه آب كله پاچه كه از صبح زياد كرده به كمترين قيمت مى خرد و مى خورد. و همه اين ها درحالى است كه اگر يك روز در حجره اش را ببندد يا پولش را از بانك بيرون بكشد، شايد يك پنجاهم كل كشور را فلج كند.
اين فرد مستحق آتش است، درحالى كه مى تواند نباشد. كافى است بداند كه قرآن 22 بار درباره يتيمان سخن گفته و مقدارى از اين همه سرمايه را خرج ايتام كند و صد تا خانه براى صد يتيم بسازد. بگذريم از اين كه اگر بخواهد، با گوشه اى از ثروتش مى تواند براى 20 هزار يتيم خانه بسازد يا پنج هزار دختر و پسر را به خانه بخت بفرستد و به همه خانه بدهد و ... اما از اين فرصت استفاده نمى كند. نه خودش مى خورد و نه به ديگران نفعى مى رساند. اين انسان ها بيچاره ترين انسان هاى تاريخ هستند، چون عالى ترين فرصت ها را خدا به آنان داده ولى كمترين بهره اى از آن نمى برند. اين ها همان كسانى هستند كه قرآن در سوره آل عمران درباره شان مى گويد:
«و لا يحسبن الذين يبخلون بما آتاهم اللّه من فضله هو خيرا لهم بل هو شر لهم سيطوقون ما بخلوا به يوم القيامة وللّه ميراث السماوات و الارض واللّه بما تعملون خبير».
و كسانى كه خدا به آنچه از فضلش به آنان داده بخل مى ورزند، گمان نكنند كه آن بخل به سود آنان است، بلكه آن بخل به زيانشان خواهد بود.
به زودى آنچه به آن بخل ورزيدند در روز قيامت طوق گردنشان مى شود.
و ميراث آسمان ها و زمين فقط در سيطره مالكيّت خداست، و خدا به آنچه انجام مى دهيد، آگاه است.
خداوند تمام ثروت چنين افرادى را در جهنم به طوق فلزى آتشينى تبديل مى كند و به گردنشان مى اندازد تا در جهنم هم با پولشان خوش باشند.
منبع : پایگاه عرفان
