تامل در اين آيات بر موضوع حقانيت قرآن بيش از پيش صحه مى گذارد.
زيرا خداوند در اين آيات به نه برنامه اشاره فرموده است كه از دقت در آن ها جز حق بودن قرآن چيز ديگرى به دست نمى آيد:
«قل تعالوا أتل ما حرم ربكم عليكم ألا تشركوا به شيئا و بالوالدين إحسانا و لا تقتلوا أولادكم من إملاق نحن نرزقكم و إياهم و لا تقربوا الفواحش ما ظهر منها و ما بطن و لا تقتلوا النفس التى حرم اللّه إلا بالحق ذلكم وصاكم به لعلكم تعقلون* و لا تقربوا مال اليتيم إلا بالتى هى أحسن حتى يبلغ أشده و أوفوا الكيل و الميزان بالقسط لا نكلف نفسا إلا وسعها و إذا قلتم فاعدلوا و لو كان ذا قربى و بعهد اللّه أوفوا ذلكم وصاكم به لعلكم تذكرون».
بگو: بياييد تا آنچه را پروردگارتان بر شما حرام كرده بخوانم: اين كه چيزى را شريك او قرار مدهيد، و به پدر و مادر نيكى كنيد، و فرزندانتان را از ترس تنگدستى نكشيد، ما شما و آنان را روزى مى دهيم، و به كارهاى زشت چه آشكار و چه پنهانش نزديك نشويد، و انسانى را كه خدا محترم شمرده جز به حق نكشيد؛ خدا اين گونه به شما سفارش كرده تا بينديشيد.
و به مال يتيم كز به روشى كه نيكوتر است نزديك نشويد تا به حدّ بلوغ بدنى و عقلى خود برسد، و پيمانه و ترازو را براساس عدالت و انصاف كامل و تمام بدهيد؛ هيچ كس را جز به اندازه توانش تكليف نمى كنيم؛ و هنگامى كه سخن گوييد، عدالت ورزيد هرچند درباره خويشان باشد، و به پيمان خدا وفا كنيد؛ خدا اين گونه به شما سفارش كرده تا پند گيريد.
آيه نخست با عبارت «قل تعالوا ما حرّم ربّكم عليكم» آغاز مى شود.
يعنى حبيب من، به مردم بگو بيايند. البته، نه آمدنى از نوع آمدن با پا- زيرا وقتى آن ها با پا مى آمدند، به گفته قرآن در جلسات شبانه شان عليه پيغمبر توطئه مى كردند و مى گفتند اين فرد انسان دروغ پردازى است و هنر دروغ پردازى قوى اى دارد بلكه آمدنى با دل و با عقل. كسى كه با دل و عقل به جانب قرآن مى آيد به يقين دلداده قرآن مى شود و عقلش تسليم كتاب خدا مى گردد؛ مثل امير المؤمنين، فاطمه زهرا، سلمان، مقداد، عمار، سميه، ياسر، ابو رافع، حمزه سيد الشهداء و ... اين عده عاقلانى بودند كه با گوش عقل به آيات قرآن گوش مى سپردند و با قدرت قلب آيات را دريافت مى كردند. براى همين، تسليم كتاب خدا بودند و به هر قيمتى شده به دستورات قرآن عمل مى كردند و از عمل به كتاب خدا لذت هم مى بردند.
منبع : پایگاه عرفان
