گوشه‏اى از اخلاق على (ع)

كشورى كه آن روز على، عليه السلام، آن را اداره مى كرد چندين برابر كشور امروز ايران بوده است. مصر، فلسطين يمن، شامات و ايران هر يك استانى از كشور بزرگ اسلام به حساب مى آمدند. ايشان درحالى كه فرمانرواى چنين مملكتى است روزى ديد خانمى به كنارى نشسته و اشك مى ريزد. حضرت ايستاد و به او گفت: چه شده است؟ گفت: من كلفت خانه اى هستم. خرمايى خريدم و به خانم بردم. خانم خانه آن را نپسنديد و گفت: ببر اين را پس بده و خرماى بهترى بگير! حال كه آمده ام پيش خرمافروش مى گويد: جنس فروخته را پس نمى گيرم.

نمى دانم چه كنم و مى ترسم به خانه بروم! فرمود: بلند شو دنبال من بيا!

معدن علم و شجاعت و اخلاق و انسانيت همراه اين خانم به در مغازه آن خرمافروش رفت و سلام كرد و به نرمى با آن مرد گفت: خانم اين كنيز خرماى شما را نپسنديده و او را براى خريد خرماى بهترى فرستاده است. اگر ممكن است خرما را عوض كنيد و بهترش را به اين خانم بدهيد! در مقابل، خرمافروش با صداى بلند و پرخاشگرانه اى به امير المومنين گفت: اين ماجرا به جناب عالى هيچ ربطى ندارد!

اگر كس ديگرى در اين شرايط بود، از كوره درمى رفت و دست مى برد كمر خرمافروش را مى گرفت و به زمينش مى زد و زانويش را روى سينه او مى گذاشت و مى گفت: به تو گفتم خرما را عوض كن! اما حضرت خيلى نرم به خرمافروش فرمود: اگر ممكن است خرما را عوض كنيد! براى باردوم خرمافروش بى تربيت عصبانى شد و با مشت گره كرده به سينه امير المومنين زد و با اين كار حضرت را از مغازه بيرون كرد و گفت: برو و در كار من دخالت نكن!

حضرت وقتى از خرمافروش نااميد شد به آن كنيز گفت: اين كاسب كه حرف مرا گوش نداد، بيا برويم بلكه خانم تو اين خرما را به شفاعت من قبول كند.

دو سه قدم كه رفتند، مغازه دار روبه رويى پيش خرمافروش آمد و گفت: با كدام دست به آن سينه زدى؟ مشتش را گره كرد و گفت: با اين دستم. گفت: بيچاره! مشت بر سينه پدر حسين، شوهر فاطمه زهرا، داماد پيغمبر، ولى اللّه الاعظم، و خليفه مسلمين زدى!

خرمافروش نزديك بود از شنيدن اين سخن سكته كند. از مغازه بيرون دويد و خودش را روى پاى حضرت انداخت. امير المومنين زير بغل او را گرفت و گفت: برادر، مشكلى پيش نيامده. من گفتم خرما را عوض كنيد و تو گفتى نمى شود. ما هم رفتيم. همين!

اين اخلاق الهى و ريشه دار را در كدام يك از صاحبان مقام در كره زمين سراغ داريد؟