از شيعه و سنّى نقل شده كه خداوند سوره كوثر را در شأن حضرت زهرا، عليها السلام، نازل كرده است. هم چنين در روايت آمده است:
«ان اللّه يغضب لغضب فاطمة و يرضى لرضاها».
خدا مى پسندد آنچه را فاطمه مى پسندد و خشمگين مى شود از آنچه فاطمه از آن خشمگين مى شود.
به واقع، اين مرتبه بالاترين مقام براى هر انسانى محسوب مى شود، زيرا به مخلصين اختصاص دارد. امام باقر، عليه السلام، درباره نام زهراى مرضيه مى فرمايد:
فاطمه از لغت فطم به معناى بريدن گرفته شده است. معنى فاطمه اين است كه مادر ما از هر نقص و شرى در اين عالم دور بوده و همه كمالات او را همراهى مى كرده اند.
در روايتى به نقل از ابن جوزى (يكى از علماى اهل سنّت) چنين آمده است:
يك بار حضرت زهرا كار خيرى انجام داد. جبرئيل نازل شد و به پيامبر گفت: خدا مى فرمايد سلام مرا به زهرا برسان و به او بگو هرچه از من مى خواهى اكنون بخواه تا براى تو مهيا سازم. زهرا به پدر خود پاسخ داد:
من چنان در لذت عبادت خدا غوطه ورم كه جايى براى درخواست ندارم؛ اما اگر خدا مى خواهد من از او چيزى درخواست كنم، لقاى خود را در دار السلام به من عطا فرمايد.
زينب كبرى، عليها السلام، نه ماه از جسم و جان (عبادات و كرامات) ايشان تغذيه كرده است. ضمن اين كه وقتى به دنيا آمد، دو سال از شير علم، معرفت، و ايمان آن بزرگ بانو بهره برد.
منبع : پایگاه عرفان
