حضرت امام صادق عليه السلام، در دو روايت در باب سوءالخلق كه دانشمند بزرگ اسلامى مرحوم كلينى اعلى الله مقامه الشريف آن ها را در كتاب كافى نقل كرده، ايمان را در مسلمانى كه آراسته به صفات حسن اخلاقى نيست و دچار بد خلقى است، به عسلى تشبيه نموده است كه با سركه مخلوط شده و فاسد گرديده است؛ ديگر چنين عسلى قابل خوردن نيست و طبع سالم آن را نمى پذيرد. خداى مهربان مؤمن بداخلاق را دوست ندارد ، انبيا و ائمه طاهرين عليهم السلام هم همين طور بودند؛ يعنى جانب داران حق، در مقابل مردم بداخلاق، قوه دافعه داشتند و آن هارا طرد مى كردند و قبول نمى فرمودند؛ براى اين كه انسان بداخلاق در عين اين كه ايمان به خدا دارد، اما وجود ناقص، ضرر و مفسده اى دارد كه هم خودش فاسد مى شود؛ يعنى اين كه از درون، خودش را مى خورد و نابود مى كند، و هم روابط عالى روان را مثل قيچى اى كه پارچه را مى برد، قطع مى كند؛ يعنى بيرون را هم فاسد مى كند و خرابى به بار مى آورد.
منبع : پایگاه عرفان
