ماجرای 40 سال حضور استاد حسین انصاریان در آرامگاه ابن‌سینا + عکس

به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه فارس، شیخ الرئیس، حجة الحق، شرف الملک، امام الحکماء، معروف به ابْنِ سینا، ابوعلى حسین بن عبدالله بن سینا (370- 428 ق/ 980- 1037 م)، بزرگ ترین فیلسوف مشائى و پزشک نامدار ایران در جهان اسلام است.

بر اساس نقل مشهور، وی در اولین جمعه ماه مبارک رمضان سال 428 هجری دار فانی را وداع گفته است.

استاد انصاریان در آرامگاه بوعلی همراه با هنرمندان و یکی از خیرین فقید استان همدان

* رمز موفقیت ابن سینا

استاد حسین انصاریان درباره این حکیم عالی‌قدر چنین می‌نویسد: ابن سینا جمله اى دارد که بسیار پرارزش است. شیخ الرئیس که خود انسان باارزشى بود، در شهر بلخ و در سن هجده سالگى، طاقت ماندن نداشت، به سبب این که در تمام منطقه بلخ استادى نبود که بتواند از او استفاده کند، زیرا حرکت عقلى اش فوق العاده سریع بود. کتاب هاى او عبارت اند از: کتاب شِفا که یکى از کتاب هاى بزرگ فلسفه در طول تاریخ است و نمونه اش در این پنج هزار سال عمر فلسفه کمتر آمده است، هم چنین کتاب اشارات، و کتاب قانون که در علم طب است.

دانشمندان بزرگ شرق و غرب مى گویند که اکثر مطالب این کتاب نه تنها کهنه نشده، بلکه هنوز هم زنده است. 1100 سال پیش، او در گوشه شهر همدان نشسته و کتاب قانون را نوشته و بیمارى ها را با درمانش توضیح داده است. او وقتى به مساله معده مى رسد مى گوید: معده انسان مى تواند دچار 10 نوع درد شود. یازدهمى آن هنوز پیدا نشده است!

به یقین، مغز ابن سینا از مغز ما سنگین تر نبوده. او هم یک ایرانى معمولى بوده که تنها تفاوتش با ما در بهره گیرى از عقل بوده است. به هر حال، در این دنیا، یکى دنبال زیبایى بازو و قدرت مچ مى رود؛ یکى در پى زیبایى اندام خویش است و دیگرى به دنبال کسب مقام قهرمانى است. ابن سینا هم در پى قهرمانى عقل بود. براى همین، عقلش را به کار گرفت و لحظه اى وقتش را تلف نکرد.

* برخورد ابن سینا با نظام‌العلماء

این استاد اخلاق و خطیب توانمند در صفحه 268 کتاب اندیشه در اسلام نیز درباره ابن‌سینا چنین می‌نویسد: ابن سینا با نظام العلماء که شخص حسود و بى تربیتى بود برخوردى داشت. این فرد با آن که باسواد بود و موقعیت علمى خوبى هم در جامعه آن روز داشت، تحمّل ابن سینا را نداشت. در حالى که انسان خوب انسانى است که هر وجود شایسته اى را تحمّل کند و بدها را هم به جهت راهنمایى آنها به خوبى تحمّل نماید. اما او از قدرت علمى خود استفاده کرد و به کُفر ابن سینا حکم داد.

تحمّل نداشتن مرض خطرناکى است، به ویژه اگر این مرض به جان غیر متخصصان بیفتد. ابن سینا در جواب نظام العلماء یک رباعى نوشت. ابن سینا، که مانند خواجه نصیر طوسى از حکماى شیعه و بزرگ ترین فیلسوف مشاء کره زمین بود، نوشت:

کفر چو منى گزاف و آسان نبود/ محکم تر از ایمان من ایمان نبود

یعنى به این راحتى حکم به کفر من دادى؟ حال آن که هیچ درى از کفر به روى من باز نیست.

در دهر چو من یکى و آن هم کافر/ پس در همه دهر یک مسلمان نبود

اگر من با این مقام علمى کافر شده باشم، پس در همه عالم یک مسلمان هم وجود ندارد.

اگر شیعه با این قرآن و روایات و فرهنگ، به بهشت نرود، یک نفر هم بهشت رفتنى نیست. اینجاست که انسان به امیدى عالى دست پیدا مى کند و مى فهمد که خدا به او چه عنایتى کرده است. به این معنا که او را در چنین خطى قرار داده است. این جاست که ارزش این فرهنگ و آراسته شدن به آن معلوم مى شود.

حضور استاد انصاریان در همدان پیش از پیروزی انقلاب

* ماجرای 40 سال حضور شیخ حسین انصاریان در آرامگاه ابن‌سینا

فرزند استاد انصاریان درباره حضور چهل‌ساله پدرش در آرامگاه ابن‌سینا به خبرنگار فارس چنین می‌گوید که این دعوت همه‌ساله از سوی همدانی‌ها صورت می‌گیرد و حجت‌الاسلم والمسلمین انصاریان به سنت همه‌ساله پیش از ماه مبارک رمضان سلسله سخنرانی‌هایی را در همدان ایراد می‌کند.

استاد انصاریان اصالتا اهل خوانسار است اما سال‌هاست در حسینیه همدانی‌ها واقع در خیابان ری سخنرانی می‌کند. وی در ایام ماه مبارک رمضان هر شب در این حسینیه سخنرانی دارد.

مسجد امیر واقع در خیابان کاگر شمالی نیز ظهرهای ماه مبارک میزبان این خطیب توانمند است.