آن مقدمه اين است كه تمام موجودات زنده، اعم از انسان و حيوان، داراى دو واقعيت طبيعى هستند كه اگر اين واقعيت ها را نداشتند، زندگى براى آن ها ممكن نبود. از يك واقعيت، به عنوان: «محبت» يا «خواستن» تعبير مى كنند، و از يك واقعيت ديگر، به عنوان: «نفرت» يا «نخواستن» تعبير مى نمايند. موجودات زنده در تمام خطوط حياتى خود، دايم در حال خواستن و يا در حال نخواستن هستند؛ به برنامه هايى عشق و علاقه دارند، و از امورى هم انزجار و نفرت دارند. اين محبتى كه در طبع مردم، يا در طبع موجودات زنده هست، اولين و آخرين عامل و علت انگيختن و انگيزش و مبعوث كنند موجودات زنده، به طرف آنچه به آن علاقه دارند، مى باشد.
منبع : پایگاه عرفان
