يكى از آن برنامه هايى كه خداوند به آن اعلام محبت كرده و گاهى كشورى را از خطر سقوط و نابودى نجات داده است، عبارت است از توبه: إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرينَ.
مسأله طهارت و بهداشت واقعيتى است كه محبوب خدا بوده و انسان بايد طهارتى را كه محبوب خداست، محبوب خود بداند. همين طهارت ضامن بقاى حيات جسمى و مادى انسان و همه موجودات عالم است؛ يعنى عوامل بهداشت هميشه دشمنان خطرناك خود را كه عبارت از ميكروب ها و آلودگى ها هستند، ضعيف نگاه مى دارند، و عوامل بهداشت هر كجا حكومت كنند، نمى گذارند دشمنان، حيات مادى را به خطر بيندازند.
در مسأل توبه همين واقعيت وجود دارد، و توبه به مانند عوامل بهداشت، ضامن بقا و ضامن جنگ نمودن با خطراتى مى باشد كه در راه تربيت مردم است. براى دور كردن خطرات و از بين بردن عوامل سقوط، قرآن مجيد نمونه اى را نشان مى دهد كه مردم كشورى با توبه، از سقوط، متلاشى شدن و هلاك گشتن نجات پيدا كرد.
آنچه در بحث توبه مهم است، نكاتى هست كه از قرآن مجيد و روايات و اخبار برداشت مى شود. البته، اين نكات ممكن است، بارها گفته شده باشد و تكرارى باشد، ولى با اين همه، به عنوان تذكّر، تكرار آن بى مانع است.
منبع : پایگاه عرفان
