اگر انسان به حقيقت، اهل دين باشد و اسلامى را كه خداوند مهربان در حوزه نبوت هم پيغمبران مطرح كرده، داشته باشد و در يك كلمه، در تمام شؤون زندگى، وصل به پروردگار باشد، اين ديندارى، اين اتصال و اين ارتباط با اسلام واقعى، سبب پديد آمدن آثار بسيار مثبت و با ارزشى خواهد شد، چه در حالات انسان، و چه در اعمال انسان، و چه در اخلاق انسان، و به تعبير وجود مبارك امام صادق عليه السلام، آدمى منبع توليد هر خيرى خواهد شد. مجموع اين آثار كه از ديندارى واقعى از وجود انسان پديد مى آيد، آدمى را محبوب دل ها مى كند؛ چنان كه قرآن مجيد در اين باره مى گويد:
إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا.
ما پياده شد اين آيه را در وجود مبارك حضرت ابى عبدالله الحسين عليه السلام مى بينيم. ايمان امام حسين عليه السلام، عمل صالح حضرت و ارزش هاى وجودى اش سبب شد كه دل هاى نسبتاً پاك، و دل هاى داراى پاكى كامل، ظرف محبت براى وجود مقدس آن حضرت شوند. دشمن نمى دانست كه با قطعه قطعه كردن بدن آن حضرت و با كشتنش، آثار وجودش از بين نخواهد رفت؛ چرا كه او متصل به پروردگار عالم بود و هست.
منبع : پایگاه عرفان
