باید دید حقیقت توسل چیست ، توسل ریشه اش وسیله است و وسیله در اصل به معنی تقرب جستن و یا چیزی که باعث تقرب به دیگری از روی علاقه و رغبت می شود می باشد . بنابراین وسیله که در قرآن نیز بیان شده است معنی بسیار وسیعی دارد و هر کار و هر چیزی را که باعث نزدیک شدن به پیشگاه مقدس پروردگار می شود شامل می گردد ، که مهم ترین آنها ایمان به خدا و پیامبر اکرم (ص) و جهاد و عبادات همچون نماز و زکات و روزه و زیارت خانه خدا و نیز صله رحم و انفاق در راه خدا اعم از انفاق های پنهانی و آشکار و هر کار خیر و نیک می باشد چنانکه امیر مومنان (ع) در خطبه 110 فرموده است : بهترین چیزی که بوسیله آن می توان به خدا نزدیک شد ایمان به خدا و پیامبر و جهاد در راه خداست که قله کوهسار اسلام است ..... (خطبه 101)
و نیز شفاعت پیامبران و امامان و بندگان صالح ، که طبق صریح قرآن باعث تقرب به پروردگار می گردد ، در مفهوم وسیع توسل داخل است ، و همچنین پیروی از پیامبر و امام و گام نهادن در جای گام آنها ، زیرا همه اینها موجب نزدیکی به ساحت قدس پروردگار می باشد . لازم به ذکر است که هرگز منظور این نیست چیزی را از شخص پیامبر یا امام مستقلا تقاضا کنند، بلکه منظور این است که با اعمال صالح یا پیروی از پیامبر و امام ، یا شفاعت آنان و یا سوگند دادن خداوند به مقام و مکتب آنها که خود یک نوع احترام و اهتمام به موقعیت آنها و یک نوع عبادت است . و شخص می گوید : یا حسین – در حقیقت توسل به مقام و منزلت حضرت سید الشهداء یافته است که ای حسین (ع) اکنون که تو در پیشگاه الهی قرب وخاص داری ، وساطت کن که خدای متعال حاجت مرا برآورده سازد ، و این هیچ اشکال عقلی و شرعی ندارد توسل از نظر شیعه عین توحید و عین اخلاص است ، چون ائمه اهل بیت (ع) را واسطه و شفیع خود قرار می دهند نه اینکه قدرتی بالذات و مستقل در برابر قدرت الهی برای آنها قائل باشند.
