امام (ع) لحظاتى پيش از شهادتش و در حالى كه آثار رفتن از دنيا بر چهره مباركش پيدا بود فرمود: حسن جان و حسين جان من شما را به تقوا و پرهيزكارى وصيت مى كنم، و اين كه دنيا را نخواهيد هر چند دنيا به دنبال شما باشد، و بر چيزى كه از دنيا از دستتان رفته متأسف نباشيد، حق بگوئيد و براى به دست آوردن پاداش بكوشيد، دشمن ستمكار و يار ستمديده باشيد.
شما و همه فرزندان و خاندانم و هر كس را كه اين وصيتم به او مى رسد به پرهيز و تقواى الهى و نظم در همه شئون زندگى و اصلاح ميان مردم سفارش مى كنم. چرا كه از جد شما صلى الله عليه وآله شنيدم مى فرمود اصلاح ذات البين از عموم نماز و روزه بهتر است.
«الله الله فى الايتام فلا تغبوا افواههم، و لا يضيعوا بحضرتكم و الله الله فى جيرانكم فانهم وصية نبيكم، ما زال يوصى بهم حتى ظننا انه سيورثهم، و الله الله فى القرآن لا يسبقكم بالعمل به غيركم و الله الله فى الصلاة فانها عمود دينكم و الله الله فى بيت ربكم لا تخلوه ما بقيتم، فانه ان ترك لم تناظروا و الله الله فى الجهاد باموالكم و انفسكم و السنتكم فى سبيل الله و عليكم بالتواصل و التباذل و اياكم و التدابر و التقاطع، لا تتركوا الامر بالمعروف و النهى عن المنكر فيولى عليكم اشراركم ثم تدعون فلا يستجاب لكم ثم قال يا بنى عبدالمطلب لا الفينكم تخوضون دماء المسلمين خوضا تقولون قتل اميرالمؤمنين قتل اميرالمؤمنين الا لا يقتلن بى الا قاتلى،
انظروا اذا انامت من ضربته هذه فاضربوه ضربه بضربة و لا تمثلوا بالرجل فانى سمعت رسول الله صلى عليه وآله يقول: اياكم و المثلة و لو بالكلب العقور.»
خدا را خدا را درباره يتيمان، آنان را گاهى سير و گاهى گرسنه مگذاريد مبادا كه در كنار شما تباه شوند.
خدا را خدا را در رابطه با همسايگان كه مورد سفارش پيامبر شمايند، پيوسته به رعايت حقوق آنان سفارش داشت تا جائى كه گمان برديم ميراث برشان خواهد ساخت.
خدا را خدا را درباره قرآن، نيايد كه ديگران در عمل به آن از شما پيشى جويند، خدا را خدا را در رابطه با نماز كه عمود دين شماست، خدا را خدا را درباره بيت الله خانه پروردگارتان، تا زمانى كه زنده هستيد آنجا را خالى مگذاريد كه اگر خالى گذاشته شود از كيفر حق مهلت نيابيد، خدا را خدا را درباره جهاد با اموال و جان و زبانتان در راه خدا، بر شما باد به پيوند و همبستگى با هم، و بخشش مال به يكديگر، و از دورى از هم و قطع رابطه با يكديگر بپرهيزيد، امر به معروف و نهى از منكر را ترك نكنيد كه بدكارانتان بر شما مسلط مى شوند، آنگاه دعا مى كنيد و دعايتان به اجابت نمى رسد.
سپس فرمود: اى فرزندان عبدالمطلب شما را نيابم كه به بهانه كشته شدن من در خون مسلمانان فرو افتيد و گوئيد: اميرمؤمنان كشته شد، اميرمؤمنان كشته شد، پس بايد جمع كثيرى را نابود كنيم! آگاه باشيد كه فقط بايد قاتل من كه يك نفر بود قصاص شود.
توجه كنيد هرگاه من به سبب ضربت او از دنيا رفتم تنها او را يك ضربت بزنيد و گوش و بينى و اعضاى او را قطع ننمائيد كه من از رسول خدا (عليهما السلام) شنيدم مى فرمود: از مثله كردن اجتناب كنيد هر چند درباره سگ هار باشد.
اينها نمونه اى از وصاياى بسيار زياد اهل خدا به خاندان و افراد و همه انسان ها بود، كه مجموعه آنها اگر گردآورى شود به ده ها جلد مى رسد.
در هر صورت دلسوزى و خيرخواهى اولياء خدا نسبت به نسلشان و به ويژه در جهت دينشان درس بسيار مهمى براى ماست، اميد است خداى مهربان ما را در دين دارى و دين سپارى به ديگران موفق بدارد، و منش و رفتار ما را در رابطه با فرزندانمان همانند انبيا و ائمه قرار دهد.
منبع : پایگاه عرفان
