برکات دعا

دنیای فرا روی ما سرشار از برکات دعاست. گاه دعای فرد مومن، جامعه ای را نجات می بخشد و رحمت را نصیب آنان می کند.برکات دعا همانند باران است؛ یعنی شمردن و استقرای آن محال است، اما با طراوت و دست یافتنی و خواستنی خواهد بود. دنیای فرا روی ما سرشار از برکات دعاست. گاه دعای فرد مومن، جامعه ای را نجات می بخشد و رحمت را نصیب آنان می کند. در احادیث معصومان (ع) به بخشی از برکات دعا اشاره شده که در ذیل به برخی از آنها اشاره خواهد شد:

یکم. برآورده شدن حاجتها:

در احادیث، از مردمان خواسته شده که حاجات خود را از پروردگار بخواهند وبرای حاجات خود به در خانه این و آن نروند و به کسانی که نیازمندیهای خود را با خداوند در میان می نهند مژده داده شده که به زودی به نیازهای آنان پاسخ داده خواهد شد و از نوری الهی بهره مند می گردند.در حدیثی از پیامبر خدا (ص) چنین آمده است:
« هرکس نیازمند شود و نیازش را نزد مردم ببرد، نیازش برطرف نمی گردد و هر کس نیازمند شود وآن را بر خدا عرضه کند، خداوند، دیر یا زود، او را روزی می دهد».در حدیثی از امام علی (ع) آمده است: « دعا کلید های کامیابی و رمزهای رستگاری است و بهترین دعا، دعایی است که از سینه ای پاک و دلی پارسا بر آید. مناجات، مایه نجات است و اخلاص، مایه خلاص. پس هر گاه هراس و بی تابی بالا گرفت، به خدا باید پناه جست».امام صادق (ع) می فرماید:
 تا می توانید دعا کنید؛ زیرا مسلمانان با چیزی برتر از دعا، التماس به خدا، زاری به درگاه او و خواهش از او به نیازهایشان از پروردگارشان نرسیدند. پس به آنچه خداوند شما را به آن ترغیب کرده است، رغبت ورزید و به آنچه خداوند، شما را به آن فراخوانده است، پاسخ دهید تا رستگار شوید و از عذاب الهی برهید».
دوم. کلید رحمت:
دعا به واقع کلید رحمت و گشایش در امور مادی و معنوی است؛ همانگونه که پیامبر اکرم (ص) فرموده است:« الدعاءُ مفتاحُ الرّحمة؛ دعا کلید {در} رحمت است».
بنده مومن باید به خوبی آگاه باشد که خدایی که گنجینه های آسمانها و زمین در دست اوست به او اجازه دعا کردن داده و ضامن اجابت آن شده است. از این رو هر دعای او، کلیدی است که با آن می توان درهای رحمت الهی را به روی خود گشود.امام علی (ع) در سفارشی به امام حسن مجتبی (ع) فرموده است:
« بدان همان کسی که گنجینه های آسمانها و زمین در دست اوست به تو اجازه دعا کردن داده است و اجابت آن را برای تو، برعهده گرفته و به تو فرموده است که از او بخواهی تا به تو عطا کند و از او طلب رحمت کنی ، تا بر تو رحمت آورد و میان تو و خودش، حاجتی نگذاشته است و تو را به کسی که نزد او شفاعت و وساطت کند، حوالت نداده است....
و درِ بازگشت و پوزش خواهی را به رویت گشوده است. پس هر گاه او را بخوانی، صدایت را می شنود و هر گاه با او راز و نیاز کنی، نجوایت را می داند. پس نیازت را به او ابراز می کنی و راز درونت را برایش می گشایی و با او درد دل می کنی و از او می خواهی که غم و اندوهت را بگسارد و در کارهایت از او کمک می خواهی و آنچه جز او کسی نمی تواند به تو دهد(مانند طول عمر و تن درستی و گشایش روزی) از خزانه های رحمتش درخواست می کنی و او که به تو اجازه درخواست از درگاهش را داده است، با این کار کلیدهای خزانه اش را به دست تو داده است، به طوری که هر زمان بخواهی، می توانی با دعا کردن، درهای نعمتش را بگشایی و بارانهای ناگهانی رحمتش را فرو بارانی»