اميرالمؤمنين على عليه السلام پدران را مكلف به رعايت حقوق بسيار مهم نسبت به فرزندان مى داند :
حق اول : » أن يحسّن اسمه « معلوم مى شود كه اسلام حق نامگذارى را به پدر داده است ، چون او ولىّ طفل است و او بايد اين حق را به زيبايى ادا كند .
ادا كردن اين حق نيز به اين است كه نام پاك ، با معنا ، صحيح و درست براى فرزندش انتخاب كند كه هر وقت آن فرزند را با آن نام صدا مى كنند ، يادآور پاك ترين خاطرات پاكان عالم باشد . پدر مسلمان بايد از انتخاب نامى كه مربوط به مكتب ها و اديان ديگر است ، بپرهيزد . وقتى پدرى نام بچه اش را على مى گذارد ، بالاخره در صدا كردن ، چند بار ياد اميرالمؤمنين على عليه السلام مى افتد با اين ياد باطن او نور مى گيرد .
يا وقتى نام دخترش را فاطمه مى گذارد ، اين نام يادآور معانى بسيار با ارزشى است . پس اين تعيين اسم نيك براى فرزند ، حق واجب بر عهده پدر است .
حق دوم : » يعلّمه القرآن « همين است كه پدر معلم قرآن مى شود و آن ارزش افضليت امت را كسب مى كند .
حق سوم : » يحسّن ادبه « فرزند خود را خوب تربيت كند . در فاسدترين دوره ها نيز مى شود فرزندان را خوب تربيت كرد . حدود پانصد آيه در قرآن مربوط به نبوت انبيا است كه نشان مى دهد كه انبيا در فاسدترين زمان ها به دنيا آمدند ، اما رشد كردند .
ولى پروردگار براى نمونه ، درباره حضرت يحيى مى فرمايد :
» وَ سَلَمٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَ يَوْمَ يَمُوتُ وَ يَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا «
اما روز ولادت حضرت يحيى چه روزگارى بود ؟ روزگار حاكميت فساد يهود در منطقه . اين گفتار پروردگار است : سلام بر او ، روزى كه به دنيا آمد و روزى كه از دنيا رفت و روزى كه زنده وارد محشر مى شود .
منبع : پایگاه عرفان
