خسران ولايت پذيرى از شيطان

 پروردگار متعال در قرآن مى فرمايد:

 كسى كه خدا را رها كند و به جاى خدا زلف زندگى را به زلف شيطان گره بزند ، در خسران شديد است . اين شيطان هر كس و هر چه كه مى خواهد باشد ، باشد ، بالاخره آن طرف شيطان است ، يعنى خودش كه گمراه و متمرد است ، ديگران را نيز به تمرّد از خدا مى كشاند .

 حرف ما با ديگران بر سر كلمه ولىّ در » من كنت مولاه « همين است . حرف ديگران ، يعنى هر چهار مكتب اهل سنت اين است كه ما » من كنت مولاه فهذا علىٌّ مولاه « را قبول داريم ، منكر غدير خم نيستيم ، اين براى ما نيز مسلم است كه زمانى كه پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله از حجة الوداع برمى گشتند ، كاروان را در غدير خم پياده كردند ، كسانى كه رفته بودند برگشتند ، كسانى كه نيامده بودند ، ايستادند تا بيايند . آنگاه رسول خدا صلى الله عليه وآله دست اميرالمؤمنين على عليه السلام را گرفتند و فرمودند :

 » من كنت مولاه فهذا على مولاه «

 آنها مى گويند : معنايش اين است كه هر كسى كه من دوست او هستم ، اين على عليه السلام دوست اوست .

 ما مى گوييم : نه ، ولىّ و ولايت و مولا اينجا فقط مورد محبت و دوستى نيست . هيچ وقت انسان عاقلى مانند پيغمبر اسلام صلى الله عليه وآله نمى آيند سه شبانه روز در كوير بى آب و علف بايستند ، صد هزار نفر را جمع كنند و بعد سخنرانى هاى ايشان در تمام عمر شريف شان ، چند دقيقه بيشتر نبود ، اما اينجا بيش از دو ساعت در گرماى پنجاه درجه نفس بزنند ، براى اين كه بگويند : هر كس من دوست او هستم ، على عليه السلام دوست اوست . آنگاه بعد از تمام شدن سخنرانى حضرت ، به مردم فرمود : بياييد و با على عليه السلام بيعت كنيد . آيا اين مثاله با عظمت با اين ابعاد فقط در محبت و دوستى على عليه السلام تمام مى شود؟

 در اين آيه نيز ولىّ يعنى سرپرست ، يعنى به جاى خدا ، شيطان را در زندگى بپذيريم و او را سرپرست خود كنيم . اين حالت انسان ، خسارت است.

  » وَمَنْ يَتَّخِذِ الشَّيْطانَ وَلِيًّا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْراناً مُبيناً « .