دفن احمد بن اسحاق، با كفن مخصوص

 در مسير كرمانشاه و سر پل ذهاب، ايلام و كردستان ، قبرى است كه حرم و گنبد وبارگاه دارد . او كاسبى به نام احمد بن اسحاق قمى بود از اهالى قم كه وكيل وجود مبارك حضرت عسگرى عليه السلام بود .

 امام عليه السلام در سامره و احمد بن اسحاق در قم بود . براى سؤالات فقهى و بردن نامه‏هاى مردم از قم راه افتاد و به ساوه ، همدان ، اسدآباد و كرمانشاه آمد ، به سر پل ذهاب رسيد ، به خانه شيعه‏اى رفت كه شب را بماند و صبح حركت كند به طرف قصر شيرين و خسروى و بغداد و كاظمين و سامره برود . اما در آنجا مريض مى‏شود و از دنيا مى‏رود .

 صاحب‏خانه خيلى نگران مى‏شود ، ولى وقتى بدن احمد بن اسحاق سرد مى‏شود ، مى‏بيند درب را مى‏زنند ، مى‏رود ، مى‏بيند كسى با لباس عربى است . سلام كرد و گفت : احمد بن اسحاق در منزل شما فوت كرده است .

 بقچه‏اى به او مى‏دهد و مى‏گويد : امام عسگرى عليه السلام كفن مخصوص خودش را به من داده‏اند ، فرمودند : از سامره راه بيافت و به سر پل ذهاب در ايران برو ! يكى از ياران واقعى ما در آنجا از دنيا رفته است . به صاحب‏خانه بگو كه بعد از غسل ، كفن مخصوص مرا به او بپوشاند .

 تا كسى اين نكات را در كتاب‏ها نبيند ، به عظمت و حقيقت اين آيه :

 » إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَيكُمْ «

  پى نمى‏برد .

 ما واقعاً نيازمند به معنويات هستيم و نمى‏توانيم زمانه را مايه عذر گناهان خود حساب كنيم ، چون در همه زمان‏ها فساد بوده است .

 گناه قيمت و ارزش انسان را پايين مى‏آورد ، به همين دليل پروردگار در قرآن از گناه به »اثم ، فسق ، عصيان و ذنب « تعبير كرده است . اين‏ها همه در قرآن كريم آمده است . »اثم « يعنى كار و عملى كه قيمت انسان را نزد پروردگار پايين مى‏آورد و اگر تداوم پيدا كند ، آن وقت هنگام مردن مى‏گويند : او نمى‏ارزد كه به او ارفاق كنيم .