اهتمام دين در حفظ آبروى افراد

 اين را عرض كردم براى اين كه ارزش آبرو و اعتبار را از نظر فرهنگ دين بدانيد كه ريختن آبروى ديگران و اين كه خود انسان آبروى خود را ببرد حرام است . مگر اين كه كسى از چهارچوب ادب ، انسانيت و كمال به قدرى دور افتاده باشد كه براى خود ارزشى قائل نباشد و يا ارزش انسان را نفهمد ، بلكه مانند حيوانات در مقابل مردم ، آبروى خودش را ببرد .

 گاهى نزد پيغمبر صلى الله عليه وآله يا اميرالمؤمنين عليه السلام مى‏آمدند و چند مرتبه به گناه خود اقرار مى‏كردند ، مى‏گفتند : ما دچار عذاب وجدان هستيم ؛ چون زنا كرديم . مى‏فرمودند : تو نمى‏دانى كه معنى زنا چيست ، يا مى‏فرمودند : برو ! تو معلوم است كه حالت خوب نيست ، تعادل روحى ندارى ، برو ، هر وقت فكر و حال روحى مناسبى داشتى بيا .

 انبيا و ائمه عليهم السلام غير از مردم بودند كه تا مردم بگويند : اصرار كنند كه تا آخر زنا را بگو و همه مسائل را اقرار كن . اخلاق آنها خلاف مردم بود . آنها نمى‏گذاشتند انسان دهان خود را براى ريختن آبروى خود باز كند .