خدمت مجتهد و عالمى بودم كه از نظر زهد ، تقوا و علم خيلى فوق العاده بود . يك سال ماه رمضان براى منبر به روستايى رفته بود كه پرجمعيت بود . آنها به قدرى از منبر او راضى بودند كه چهار نماينده به خدمت آيت الله العظمى بروجردى فرستادند و از ايشان تقاضا كردند كه شما امر بفرماييد تا اين روحانى بيايد و در روستاى ما بماند .
ايشان نيز اين روحانى را خواست و گفت : شما براى خدا بپذير و به اين روستا برو و براى دين مردم زحمت بكش . ايشان نيز پذيرفت . عاقبت به خيرى براى آنهايى است كه به بزرگترِ مثبت ، نه به بزرگتر منفى ، احترام كنند . همين اطاعت امر از آيت الله العظمى بروجردى براى اين روحانى خيلى توفيق ايجاد كرد ؛ چون اولاً دين آن منطقه و اطراف را در زمان شاه حفظ كرد ، ثانياً خيلى از جوان هاى آنجا را جذب كرد .
براى مردم آنجا كلانترى و ژاندارمرى بود ، دادگسترى و پيشنماز بود ، عقد دختر و پسر و نماز ميت آنها را مى خواند ، زير گوش بچه هاى آنها اذان و اقامه مى گفت و تا زمانى كه او زنده بود ، آنجا منطقه آرام ، مذهبى و ديندارى بود كه مردم هيچ بارى روى دوش دولت نداشتند ؛ چون با بودن او ، به كلانترى و دادگسترى كارى نداشتند . دعوا و ظلم نمى كردند . رابطه نامشروع در آنجا نبود .
منبع : پایگاه عرفان
