توجه به گذشته و آينده‏بينى در قرآن

 سوره عصر عجب سوره‏اى است . خيلى حرف دارد . من كتابى از يكى از دانشمندان دارم كه هزار و پانصد صفحه است و فقط در توضيح اين سوره است :

  »بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ × وَ الْعَصْرِ × إِنَّ الْإِنسَنَ لَفِى خُسْرٍ «

  چه كسى ؟ اكنون بين، كسى كه توجهى به عاقبت كار خود ندارد:

  » إِلَّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّلِحَتِ «

  آن كسى كه با گذشته‏بينى خدا را يافته و بت آينده‏بينى معاد را پيدا كرده است :

  » وَ تَوَاصَوْاْ بِالْحَقِّ وَ تَوَاصَوْاْ بِالصَّبْرِ «

  دارد . ظرف اكنون را با حق ، صبر و عمل صالح پر مى‏كند . او هيچ ضررى نمى‏كند ، اما اكنون‏نگر ، دائم ضرر مى‏كند .

 مى‏گويند: وجود مبارك امام عصر عليه السلام لحظه ظهورش را به اين شكل خبردار مى‏شود ، طبق رواياتى ايشان فرموده‏اند : پيراهن به غارت رفته جدم ابى عبدالله عليه السلام را كه اهل‏بيت عليهم السلام پس گرفتند ، نزد ما ائمه عليهم السلام است ، تا به دست منِ امام زمان عليه السلام رسيده است . آن پيراهن بالاى سر من آويخته است ، صبح و شب به آن نگاه مى‏كنم ، روزى كه ببينم از پيراهن خون تازه بيرون آمده ، روز ظهور من است .