خودشناسى ، نگهدارنده انسان در قلب فساد

 من با دانشجوى درس خوانده ايتاليايى در شهر لندن بحث داشتم . واقعاً با سواد بود كه در دانشگاه هاى مهم انگليس قبول شده بود . دو منطقه در انگليس دانشگاههاى مهمى دارند ؛ يكى آكسفورد است و ديگرى كمبريج . هر دو اساتيد مهمى دارند .

 از كمبريج سخن به ميان آمد ، داستانى كه در اين شهر براى من اتفاق افتاد را براى شما نقل مى كنم . ساعت ده صبح روز يكشنبه ، روز تعطيل اروپا ، من با دو نفر از دوستان خوبم كه از ايران آمده بودند ، براى بازديد محلى ، وارد شهر كمبريج شديم . در شهر كمبريج اين دو دوست من با تلفن سراغ يكى از مشهورترين اساتيد دانشگاههاى شهر كمبريج را گرفتند .

 اين استاد كسى بود كه در كنفرانس هاى علمى مهم جهان چند بار دعوت شده بود . چهره معروف علمى در انگلستان و مقيم كمبريج و استاد ممتاز دانشگاه بود . او را پيدا كرديم و ما سه نفر نزد او رفتيم . ساعتى را كه براى ملاقات انتخاب كرده بودند ، به وقت ما نيم ساعت به اذان ظهر بود .

 وارد منزل او شديم . استاد در كتابخانه بود . كتابخانه ايشان نيز خيلى بزرگ بود و انواع كتابهاى علمى به چند زبان دنيا در آنجا بود . از ما خيلى استقبال كرد و حدود نيم ساعت كه شد ، آن استاد معروف جهانى انگليس در دانشگاه كمبريج ، از ما سه نفر پرسيد : شما اكنون نماز ظهر و عصر را مى خوانيد يا بعد ؟ گفتيم : بله ، اول وقت مى خوانيم . گفت : پس من براى نماز آماده هستم . ولى من در خانه نماز نمى خوانم ، اگر مايل هستيد ، به مسجد برويم .

 به پسرش گفت : آقايان در ايران روى مهر سجده مى كنند ، شما براى آنها مهر آماده كن ، اگر نبود ، حصير بياور . به مسجد آمديم ، ديديم او پارچه اى سفيد روى سرش بست ، عبا پوشيد و جلو ايستاد و ما با او نماز جماعت خوانديم .

 در كمبريج ، استاد دانشگاه هاى كمبريج ، به ما براى نماز تذكر داد و بعد در مسجد نماز خواند، اما جوانى كه عمرش را در كوچه بازارها ، پارك ها و كنار دوستان به بطالت مصرف مى كند و حاضر نيست دو ركعت نماز بخواند ، به دنبال نمك شناسى از خدا نيست ، روز قيامت براى بى نمازى دليلى دارد ؟