در سوره اى از سوره هاى تورات حقيقى مذكور است:
اى مردم! تا چند در مسئله توبه تأخير مى كنيد؟ و تا كى نيت تدارك مافات را روز به روز تأخير مى اندازيد؟ آيا شما را امانى از مرگ رسيده، يا براتى از آتش جهنم تحصيل شده، يا جزم به دخول بهشت داريد؟!
نعمت شما را غافل كرده و طول امل شما را به خدا مغرور نموده، اى بندگان! دنيا را نيافريدم، مگر براى آن كه روزى مرا صرف كرده و در آن تخم عمل صالح بكاريد.
پس شما عكس خواسته مرا عمل كرديد، كتابم را زير پا گذاشته و دنيا را بالاى سر خود قرار داديد.
خانه ها برافراشتيد و به آن انس گرفتيد، ولى خانه هاى مرا كه مساجدند، پست كرده و از آن وحشت نموديد، شما را نمى توان بنده و عبد حق گفت، بلكه آزاد هستيد، آرى، آزاد هستيد، آسمان ها و زمين ها به يك اسم از اسماى من در فضاى عالم بدون ستون استقامت كرد، ولى دل هاى شما به هزار موعظه كتاب من مستقيم نشد، چنان كه سنگ آب نمى شود، موعظه هم در دل هاى سخت شما اثر نمى كند!!
اى فرزند آدم! پيش از آن كه اجل به تو برسد براى مرگ آماده شو، من اگر به دنيا ارزش مى دادم، هرآينه آن را در اختيار انبيا قرار مى دادم، به تحقيق كه بعضى از بندگان من هستند كه مى ميرند و همان لحظه پشيمان شده، درخواست برگشت مى كنند، تا به تدارك عمل صالح برخيزند، ولى به آنان گفته مى شود: اى احمق! تو از همان جايى كه آرزوى برگشت به آن را دارى، مى آيى!!
اى پسر آدم! محبت دنيا را از دل بيرون كن كه من محبت خود را با دنيا، در يك دل مانند آب و آتش جمع نمى كنم، در جمع روزى و مال كه مقسوم و مرزوق، است حرص مدار كه روزى تو را ديگرى نخواهد خورد.
اى فرزند آدم! حرفى نمى زنى و نگاهى نمى كنى و قدمى بر نمى دارى، مگر آن كه دو ملك با تو هستند و خوب و بد تو را مى نويسند، عافيت و سلامت چند روزه شما را فريب ندهد كه مدت عمر بسيار محدود و ناچيز است و عدد نفس هاى شما، محدود و محصور!!
منبع : پایگاه عرفان
