هدايت در زنبور

ولى زمين نمى تواند از آغوش هدايت پروردگار خارج شود، هيچ موجودى از موجودات عالم كه در سيطره هدايت اجبارى و تكوينى پروردگار عالم قرار دارند نمى توانند اين حسابهاى دقيق را به هم بريزند، در حيوانات هم همين طور است.

مثلاً خداوند متعال در سوره مباركه نحل در رابطه اتصال هدايت به زنبور عسل نكات با ارزشى را بيان مى كند.

اين حيوان بسيار كوچك و كم حجم و كم وزن كه بهترين ماده غذايى عالم را توليد مى كند و هنوز كارخانه اى در عالم، دقيق تر از كارخانه زنبور به وجود نيامده است كه چنين ماده اى را توليد كند؛ ماده اى كه اگر مستقيم عناصر و تركيباتش از
گلها گرفته شود، ماده اى است كه هيچ ميكربى در آن نمى تواند اثر بگذارد،  ماده اى است كه اگر چند هزار سال در هواى آزاد قرار بگيرد، فاسد نمى شود.

اين زنبور براى توليد عسل، براى توليد نان، براى رفت و آمد باغها و مسيرها و كوهها، براى ساختن لانه در كندو نزديك به چهار صد و شصت رشته علم را به كار مى گيرد و اين مغز به اين كوچكى چطور اين چهار صد و شصت رشته علم را گرفته؛ جز هدايت خداوند مشكل را حل نمى كند.

 « وَ أَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ »

صاحب اختيار تو و مدبر تو به زنبور وحى كرده يعنى هدايت خودش را اتصال به زنبور داده است و به او در اين افق عالى و نورانى هدايت اين دستورها را داده:

  أَنِ اتَّخِذِى مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمَّا يَعْرِشُونَ 

يا بلند شو برو در كوه ها براى خود خانه و لانه انتخاب كن، يا برو روى درختان بلند براى خود لانه بساز، يا از پايه ها و سايبان هاى درون باغها كه محكم است، آنجا لانه بساز، وقتى كه لانه آماده شد و محل امنى براى خود ساختى، بلند شو و برو سراغ گلها و شكوفه ها:

« ثُمَّ كُلِى مِن كُلِّ الثَّمَرَ تِ »

اجازه دارى از هر ميوه و گلى كه در اين عالم قرار داده ام، بخورى، فقط زبده همه عناصر توليد كننده را بخور، بهترين غذا را در اين عالم استفاده كن، مواظب باش اگر انحراف پيدا كنى و كج روى كنى، من در كندو و در دل كوه روى درخت و روى اين سايبان ها مأمور ويژه قرار دادم كه تو را راه ندهند؛ مأمور ويژه، زنبورى است با شامه بسيار قوى كه كنار لانه دائما مواظب رفت و آمد زنبورهاست، اگر زنبورى بر خلاف هدايت پروردگار برود و چيزهاى آلوده را بخورد، در هنگام ورود به لانه مورد بازرسى قرار مى گيرد. مأمور سلامت كندو، با شامه قوى خود او را بو مى كند و مى فهمد كه غير از آنچه كه دستور داده شده خورده است، او را از كمر نصف كرده روبروى كندو مى اندازد كه عبرت ديگران باشد.

 « ثُمَّ كُلِى مِن كُلِّ الثَّمَرَ تِ فَاسْلُكِى سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلاً »

 زنبور! فقط در جاده پروردگار حركت كن، چون اگر به انحراف كشيده شوى فاسد مى شوى، آشغال خور مى شوى، تباه مى شوى، نابود مى شوى، محكوم مى شوى و از ديد آفرينش مى افتى. به سمت جاده هايى كه در مقابل ديد و حافظه ات هست حركت كن، همراه با تواضع و فروتنى:

 « يَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ »

 بعد از اتصال به وحى، من از شكم او يك آشاميدنى بيرون مى آورم كه در اين آشاميدنى براى تمام مردم عالم دارو قرار داده ام:

 « مُّخْتَلِفٌ أَلْوَ نُهُ فِيهِ شِفَآءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِى ذَ لِكَ لَأَيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ 

 اين ماده طبيعى و اصيل الهى، براى همه مردم عالم درمان است.

در زندگى زنبور نشانه اى از ربوبيت و توحيد، قدرت، حكمت، بصيرت،
بينايى و دانش و عدالت پروردگار عزيز عالم هست.