سبب هلاكت خلق‏

آرى، بدون شك سبب هلاكت و نجات مردم سخن و خاموشى است.

كسى كه با كلام و شايعه مردم را ترسانده و يا شخصيّت آنان را گرفته و براى اسارت عباد حق، به هزار خدعه و مكر از طريق كلام، توسّل جسته و يا با كلام باطل هزاران بنده حق را به گمراهى كشيده، جز اين است كه خود را به هلاكت ابدى دچار كرده؟

و كسى كه با سخن خود، مال مردم را به غارت داده و جان شيرين جاندار، از او گرفته و عرض و آبروى آبرودار را به باد داده، آيا خود را به چاه هلاكت نينداخته؟

ولى كسى كه از تمام اين امور خاموش بوده، سبب نجات خود را فراهم آورده و در پيشگاه حضرت دوست براى خود، كسب آبرو كرده است.

آرى، بايد خيمه زندگى از خاكدان عصيان بيرون زده و در بستان معرفت جاى باز كرده و مقيم ديار عبادت و طاعت شويم، تا از نسيم مهر و عنايت و رحمت و لطف حضرت يار، زنده گشته و به نعمت ابدى متنعم شويم.

به قول عاشق وارسته، فيض بزرگوار: