قرآن كريم، سراسر آيات خود را، هدايت و راهنمايى به نفع مردم مى داند. در عرصه گاه پاك هدايت، همه خوبى ها و زشتى ها بيان شده است. خداوند به انسان اختيار تام داده تا راهش را خودش انتخاب كند، چون اگر پروردگار آزادى ما را از ما بگيرد، و مانند بسيارى از موجودات، خودش ما را در عرصه خوبى ها قرار بدهد، و از زشتى ها حفظ كند، اين قرار گرفتن در خوبى ها و حفظ از بدى ها، نه ارزش دارد و نه مزد.
بهشتى شدن و يا جهنمى شدن در اختيار ما است. در هزار و چند آيه اى كه درباره قيامت داريم، يك آيه نداريم كه اهل جهنم، جهنم رفتن خودشان را به وجود مبارك حضرت حق نسبت بدهند. هيچ اهل جهنمى در قيامت نمى گويد خدا مرا به جهنم آورد. بلكه صريح و روشن مى گويد: جهنم محصول كاركرد خودم مى باشد، و كارى به پروردگار ندارد.
درباره بهشتى ها هم ده آيه در قرآن پشت سر هم قرار دارد كه در اين ده آيه، يك سلسله مسائل عالى و عملى و اخلاقى مطرح است كه اهل بهشت در دنيا، اين مسائل عملى را تحقق و واقعيت اخلاقى را ظهور داده اند.
منبع : پایگاه عرفان
