آرى، شيطان گفت من در مقابل آدم خاكى؟ همه بدبختى ها هم از همين «من» شروع مى شود؛ حالا تو مگر كه هستى؟ من يعنى چه؟ اما هر جا خواسته ام بگويم «من»، ياد شناسنامه اصلى ام افتاده ام، كه اميرالمؤمنين عليه السلام در دعاى كميل آورده است:
«انا عبدك الضعيف الذليل الحقير المسكين المستكين»
نه «من» گفتن معمولى، براى اين كه بگويم پشت در كيست، عيبى ندارد. اين منى كه قرآن مى گويد خطرناك است، اين منيّت و تكبر است در مقابل پروردگار و مقابل بالاتر از خود است، كه انبيا بيايند مرا به راه الهى دعوت بكنند و بگويم: «من» من به حرف تو گوش كنم؟ يا به اميرالمؤمنين عليه السلام بگويم: من بيايم مطيع تو بشوم؟
يا به پدر و مادر بگويم «من»، برو پيرمرد، برو پيرزن، دوتايى لب گور هستيد، حالا بيايم در مقابل شما؟ من، مادر! تو يك شماره تلفن بلد نيستى، من ديروز فوق ليسانس گرفتم، زن بى سواد را ببين!
من! من چيست؟ اگر راست مى گويى، موقع احتضار شد بگو من. اگر راست مى گويى، آن وقت كه دچار بيمارى شدى و همه دكترها گفتند كارى از دست ما بر نمى آيد، آن وقت بگو من.
منبع : پایگاه عرفان
