تقابل حرص و قناعت‏

و حرص، آبى است كه جريان و سيلان او از منفذهاى غضب الهى است، چنان كه قناعت و توكل آبى است كه جريان آن در منافذ رحمت است، چون طلب دنيا از طريق حرص مذموم شارع است و مغضوب خداوند.

حضرت امام صادق عليه السلام مى فرمايد:

سيلانش از منافذ غضب است و چون طريق تحصيل روزى از روى قناعت ممدوح است، بلكه عبادت است، جريانش از منافذ رحمت است، حاصل آن كه حسن و قبح مسبب، تابع حسن و قبح سبب است، اگر سبب حسن است و ممدوح، مسبب هم حسن است و اگر قبيح است مسبّب هم قبيح است.

بنده تا وقتى از نور يقين محروم نشود، دچار حرص نگردد، نمى شود با يقين به وعده هاى دوست، آدمى دچار اين صفت خسيس و اين سم مهلك گردد.

يقين، در قلب پاك عبد زمين اسلام و آسمان ايمان است و اين زمين و آسمان همان است كه اگر نصيب كسى شود تمام درهاى بركت در دنيا و آخرت به روى او باز مى شود.

بياييد با تمام هستى از تمام بندهاى اسارت هوا و ابليس خود را آزاد كنيم و از زندان آشپزخانه دنيا و رختخواب شهوت به فضاى باز ملكوت سفر كنيم و آنچه را بايد بيابيم و ببينيم در آنجا بيابيم و ببينيم و آن طور كه بايد، لذت حقيقى حيات و خوشى واقعى زندگى را دريابيم.

          دلا تا كى سر گفتار دارى             طريق ديدن و كردار دارى

             ظهور ظاهر احوال خود را             ظهور ظاهر اظهار دارى

             اگر مشتاق و دلدارى و دايم             اميد ديدن دلدار دارى

             زديدارت نپوشيدست ديدار             بدين ديدار اگر ديدار دارى

             سليمان نيستى تا هم چو گبران             زهستى بر ميان زنّار دارى

             دلا تا چون سنايى در ره دين             طريق زهد و استغفار دارى