هر انسان كفر پيشهاى چون ايمان به آخرت و ارزشهاى انسانى و اخلاقى و ملكوتى ندارد، وقتى ميبيند مؤمنان داراى ادب الهى و آداب انسانى هستند، و در گردونه عبادت رب و خدمت به خلق به سر ميبرند، و هر قدمى كه بر ميدارند براى آبادى آخرت كه طرف مقابلشان قبول ندارد بر ميدارند، و با كمك روح تقوا و پرهيزگارى از گناهان كبيره اجتناب ميكنند و از اصرار بر صغير دورى ميجويند مورد تمسخر و ريشخند قرار ميدهد، و روش و منش آنان را بيفايده به حساب ميآورد، و از آنان تعبير به امُّل و مرتجع و عقب افتاده و ناهمگون با تمدن و پيشرفت روزگار مينمايد، و به آنچه پاكان و با تقوايان انجام ميدهند ميخندد!!
اين انسان گرفتار كور باطنى، آنان را كه از صحنه اين نمايشهاى فريبنده برتر آمده، وراء اين دنيا آخرت را مينگرند و به آن ميگروند، بيبهره از زندگى و ساده ميپندارند، و با پوز خندى تلخ به مسخره كردن آنان دست مييازند.
پاكان كه علاوه بر ايمان قلبى داراى تقوا هستند، تقوائى كه سبب تحرك و تفوق است، در روز قيامت كه ظاهر و باطن جهان و انسان منقلب و دگرگون ميشود بر مسخره چيان فرومايه برترى دارند، و در آن روز در هيچ زمينهاى با هم مشابهت و هماهنگى ندارند، اينان در اعلا عليين و آنان در اسفل سافلين هستند.
اين از خود راضيهاى متعصب و مغروران جاهل، و مسخره چينان پوك و بيارزش بايد بدانند كه: روزى آن نيست كه در تصرف دست انسان باشد و در انبارها و مخزنها انباشته گردد، روزى حقيقى آن است كه از سوى حضرت حق بخاطر ايمان و تقوا بدون حساب در فضاى خيمه حيات ابدى به انسان برسد.
منبع : پایگاه عرفان
