بعد مى فرمايد:
« يَهْدِى بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَ نَهُ »
آن كسانى كه مانند شما به دنبال رضاى من هستند ؛ يعنى هر كارى مى كنند، ممكن است خود آنان نيز از آن كار مثبت خود لذت ببرند، اما عيبى ندارد، رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آلهمى فرمايد:
« اذا أَحْسَنوا اِسْتَبْشَرُوا »
وقتى مؤمن كار خوب مى كند، شاد مى شود.
پيغمبر صلى الله عليه و آله مى فرمايد: خدا وقت افطار، وقتى مؤمن افطار مى كند، شاد مى شود. خود مؤمن نيز از اين كه روزه گرفته است، شاد مى شود. مگر شما به حرم حضرت رضا عليه السلاممى رويد، غصّه هاى شما برطرف نمى شود؟ بيرون مى آييد، به همه مى گوييد: چه زيارت و گريه اى بود، عجب سبك و شاد شدم.
مؤمن شاد مى شود. اسم اين شادى ريا، غرور، عجب و خودبينى نيست. اين شادى، نسيم بهشت است كه از عمل مى وزد.
منبع : پایگاه عرفان
