خداوند متعال در سوره نساء مى‌فرمايد:
« وَمَن يُهَاجِرْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ يَجِدْ فِى الْأَرْضِ مُرَ غَمًا كَثِيرًا وَسَعَةً وَمَن يَخْرُجْ مِن بَيْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيًما »
كسى كه از خانه يا شهر خود دور شود براى اين كه به طرف خدا و پيغمبر و دين حق برود و در حال نزديك شدن به خدا و پيامبر بميرد، پاداش او به عهده شخص پروردگار است.
هجرت بسيار ارزش دارد كه پيغمبراسلام صلى‌الله‌عليه‌و‌آله مى‌فرمايد:
كسى مىبيند در شهر خودش به دين او لطمه مىخورد و راه حفظ دين او در هجرت است. براى حفظ دين بايد مهاجرت كند.
هجرت ديگر اين است كه انسان درستكارى مى‌گويد: من رشته علومى كه مى‌خواهم با فراگيرى آنها به بندگان خدا خدمت كنم نيست. براى به دست آوردن دانش سفر مى‌كند، اين هجرت علمى است و بسيار ارزش دارد.
اما پيغمبر اكرم صلى‌الله‌عليه‌و‌آله مى‌فرمايد:
از ميان هجرت‌ها يك هجرت هم مادى است. يعنى كسى در شهر خودش كار و كاسبى ندارد و مشورت مى‌كند، به اين نتيجه مى‌رسد با اين پاكى و سلامتى كه دارد كالايى به مشهد ببرد و از مشهد جنس به اصفهان ببرد، درآمدش در حد رضايت مى‌شود. اين يك هجرت براى خداست. يعنى به حرام يا گناه آلوده نشود. اين سه هجرت است كه در قرآن مطرح است.
منبع : پایگاه عرفان
